சந்திரவம்ச க்ஷத்திரியர்

சந்திர தேவர்

கொல்லவார் குல பெரும்பாட்டம் சந்திர பகவான்

              சந்திரபகவான்   காயத்திரி       

          ஓம் பத்மத்வஜாய வித்மஹ 

                 ஹேம ரூபாய தீமஹி

      தன்னஸ் சந்திரஹ் ப்ரசோதயாத் .  

க்ஷத்திரிய வம்சங்கள்:-

.  சூரிய வம்சம்

.  சந்திர வம்சம் 

.  அக்னி வம்சம்

.  நாக வம்சம்

இந்த நான்கு வம்சங்களுள் மிகவும் குறிப்பிடத்தக்கவை இரண்டு அவை சூரிய மற்றும் சந்திர வம்சம் இவற்றுள் கொல்லவார்கள் சந்திரதேவர் வழி வந்த மரபினர் ஆவர். 

பிரம்மதேவரின் மகனான அத்ரி தேவர்க்கும் அனுஷ்யா தேவிக்கும் சந்திர பகவான் மிகுந்த அழகும் மதி நுட்பமும் தெய்வீக குணமும் கொண்ட மகனாக அவதரித்தார். இவரின் வழி வந்த வம்சத்தினரே சந்திர வம்சத்தினராக அறியப்பட்டனர். 

புராணத்தின் மூலம் அறியப்படும் செய்திகள்:-

 இந்து புராணங்களின்படி, சந்திர வம்சம் (சமஸ்கிருதத்தில் சந்திர வன்ஷி அல்லது சோம வம்சம்) க்ஷத்திரிய வர்ணத்தின் முக்கிய கோட்பாடுகளிள் ஒன்றாகும். போர்வீரர்கள் மற்றும் ஆளும் வர்க சாதியை குறிக்கிறது. இந்த புகழ்பெற்ற வம்சம் சந்திரன் தொடர்பான தெய்வங்களிலிருந்து (சோமா அல்லது சந்திரா) இருந்து வந்தது என்று கூறப்படுகிறது.

சதபத பிராமணம்:-

சதாபத பிராமணத்தின் கூற்றுப்படி சந்திரனின் புதல்வன் புதன். புதன் மற்றும் இலா தேவியின் மகன் புருரவன் (தன்னை திங்களின் பேரன் என்று வேத நூல்களில் வர்ணிக்கின்றார்) மற்றும்   புருரவனின் பேரன் யயாதி, அவருக்கு யது, துர்வாசு, துர்ஹ்யு, அனு, மற்றும் புரு என்ற ஐந்து மகன்கள் இருந்தனர். இவர்கள்  வேதங்களில் விவரிக்கப்பட்டுள்ள ஐந்து இந்தோ-ஆரிய சந்திர வம்சத்தினரின் மூதாதையர்கள் ஆவர்.

மகாபாரதம்:-

மகாபாரதத்தின் கூற்றுப்படி, சந்திர வம்சத்தின் முன்னோர் இலா என்பவள் பிரயாகை என்ற நாட்டை  ஆட்சி செய்தாள், மற்றும் அவளின் மகன் ஷாஷாபிந்து பஹ்லி நாட்டை ஆட்சி செய்தார். இந்த இலாவின் சந்ததியினர்  அய்லாஸ் அல்லது சந்திரவன்ஷா என்று அழைக்கப்பட்டனர்.

யது மன்னன்:-

யது

 யயாதி - தேவயானி இணையரின் மூத்த மகன் ஆவார். தன் மகள் தேவயானிக்கு, யயாதி துரோகம் செய்த காரணத்தினால் சுக்கிராச்சாரியால் சபிக்கப்பட்டு கிழத்தன்மை அடைந்தான். யயாதியின் கிழத்தன்மையை யது  ஏற்க மறுத்த காரணத்தினால், யதுவும், அவனது வழித்தோன்றல்களும் இனி நாட்டை அரசாளும் உரிமையில்லாது போகக்கடவது என யயாதி அளித்த சாபத்தால், யதுவின் வழித்தோன்றல்கள் நாட்டை ஆள இயலாது ஆடு, மாடுகள் மேய்த்து பால், தயிர், வெண்ணெய் போன்ற பால் பொருட்களை உற்பத்தி செய்யும் இடைத் தொழில் செய்து வாழ்ந்தனர். பின் சில நுற்றாண்டுகளுக்கு பிறகு அவர்கள் சாப விமோசனம் பெற்று மதுராவின் அரசர்களாயினர்.

பின்னாட்களில் அவர்கள் யாதவர்கள் என அழைக்கப்பட்டனர். காலப்போக்கில் யதுவின் குலத்தில் விருஷ்ணிகள், அந்தகர்கள்,போஜர்கள், குகுரர்கள் என நான்கு உட்பிரிவுகள் கிளைத்தன. யதுவின் வழித்தோன்றல்களான இக்குலத்தினர் வடமதுரை, விதர்ப்பம், சேதிதேசம், குந்திதேசம், துவாரகை, மகததேசம் போன்ற நாடுகளை ஆண்ட அரசர்கள் ஆவர்.

கம்சன், கண்ணன், ருக்மணி, ருக்மி, சத்தியபாமா, பலராமர்,சிசுபாலன், குந்தி, கிருதவர்மன், சாத்தியகி, பூரிசிரவஸ், உத்தவர், தேவகி, வசுதேவர், நந்தகோபன், யசோதை ஆகியோர் யது குலத்தில் பிறந்தவர்களில் சிலர்.

துவாரகையில் கொல்லவார் குலத்தின் அழிவுக்கு கிருஷ்ணரின் மகன்களில் ஒருவரான சாம்பனும் ஒரு வகையில் காரணமானார்.

சந்திரவம்ச வழித்தோன்றல்களை காட்டும் வரைப்படம்

கொல்லவார் பேரரசுகள் (தேவகிரி)

தெற்கில் தேவகிரி அரசை நிறுவுதல்

தேவகிரி பேரரசின் கொடி

துவாரகை அழிந்த பின் தெற்கு நோக்கி நகர துவங்கிய கொல்லவார் வலிமை மிக்க மக்களாக உரு பெற்று மேலை சாளுக்கியர்களின் பேரரசில் சிற்றரசர்களாக பணியாற்றினர். பின்பு சாளுக்கியர்களின் வீழ்ச்சிக்கு பிறகு கொல்லவார்கள் தங்களது சுதந்திரத்தை பிரகடனம் செய்துக்கொண்டு தனக்கென ஒரு பேரரசை நிறுவும் நோக்கில் தேவகிரி யாதவ பேரரசு என்னும் 12ம் நூற்றாண்டின் மிகப்பெரிய பேரரசை கொல்லவார்கள் நிறுவி மகாராஷ்டிரா, கர்நாடகா, மற்றும் ஆந்திரா பகுதிகளை தேவகிரியை தலைநகராக கொண்டு ஆண்டனர்.

தேவகிரி போரரசின் சிறப்புகளை பின் வருமாறு நாம் காணலாம்.

தேவகிரியை ஆண்ட கொல்லவார்கள்

தேவகிரி யாதவப் பேரரசு (850 - 1334):-

மத்திய இந்தியாவில் துங்கபத்திரைக்கும் நர்மதைக்கும் இடைப்பட்ட பகுதிகளான தற்கால மகாராஷ்டிரம், வடக்கு கர்நாடகா மற்றும் மத்தியப் பிரதேசத்தின் சில பகுதிகளை உள்ளடக்கிய பகுதிகளை ஆண்ட யாதவ குலத்தினரைக் குறிக்கிறது. யாதவப் பேரரசின் தலைநகராக தேவகிரி எனும் தற்கால தௌலதாபாத் நகராகும்.

மேலைச் சாளுக்கியப் பேரரசில் சிற்றரசர்களாக வாழ்ந்த யாதவர்கள், மேலைச் சாளுக்கியப் பேரரசு 12ஆம் நூற்றாண்டில் வீழ்ச்சியடையும் தறுவாயில், ஐந்தாம் பில்லாமா தலைமையில் யாதவப் பேரரசு நிர்மாணிக்கப்பட்டது.

தேவகிரி பேரரசின் வரைப்படம்

தேவகிரி கோட்டை

ஜந்தாம் பில்லாமா:-

மல்லுகியின் மகன் ஐந்தாம் பில்லாமா (1173–1192), சௌனா என்ற யாதவ அரசை நிர்மானித்தவர். சாளுக்கியரின் தலைநகர் பசவகல்யாண் எனும் கல்யாணி நகரை 1190இல் கைப்பற்றி, பின் யாதவப் பேரரசின் தலைநகர் தேவகிரியை (தற்கால தௌலதாபாத்) நிர்மாணித்தார்.

ஜெய்த்துகி தேவர்:-

பில்லாமாவின் மகன் ஜெய்துகி 1194 இல் காகத்திய இராஜ்ஜியத்தை வெற்றிகரமாக ஆக்கிரமித்தார். மேலும் காத்தியர்களை தேவகிரி பேரரசின் மேலாண்மையை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி செய்தார். 

இரண்டாம் சிங்கண்ண தேவர்:-

இவர் சிங்கனாப்பூர் என்ற நகரை புதிதாக நிர்மானித்தார். இவர் காலத்தில் வானவியல், சமசுகிருதம், கர்நாடக இசை ஆகியவை நன்கு வளர்ச்சியடைந்தன. இவர் கன்னட மொழி கவிஞர் சங்தேவ் மகராஜ் என்பவரை ஆதரித்தவர்.1200 முதல் 1247 வரை ஆட்சி செய்த யாதவப் பேரரசின் பெரும் அரசன் இரண்டாம் சிங்கண்ணன் ஆவார். தனது ஆட்சி காலத்தில் யாதவப் பேரரசை தெற்கே நர்மதை ஆறு முதல் வடக்கே துங்கபத்திரை ஆறு வரை விரிவு படுத்தினார். தெற்கில் ஹொய்சாளப் பேரரசும், கிழக்கே காக்காதியர் அரசும், வடக்கே சாளுக்கியப் பேரரசும் யாதவப் அரசின் எல்லைகளாக இவரது பொற்கால ஆட்சியில் விரிவடைந்தது.

யாதவ பேரரசின் மிக்க வலிமை வாய்ந்த

அரசர் இரண்டாம் சிங்கண்ணா ஆவார். இவரது ஆட்சிக்காலத்தில் தேவகிரி பேரரசு பல போர்களில் வென்று புகழின் உச்சிக்கு  சென்றது.

இரண்டாம் சிங்கண்ண தேவரின் போர் வெற்றிகள்:-

ஜெய்துகியின் மகன் சிங்கண்ண தேவர்,ஜெய்துகிக்கு பிறகு 1200 அல்லது 1210, கொல்லவார் வம்சத்தின் மிகப் பெரிய ஆட்சியாளராகக் கருதப்படுகிறார். தேவகிரி பேரரசை அதன் உச்சத்திற்கே இட்டுச்சென்றார், அவருடைய இராஜ்ஜியம் வடக்கில் நர்மதா நதியிலிருந்து தெற்கில் துங்கபத்ரா நதி வரையிலும், மேற்கில் அரபிக் கடலில் இருந்து இன்றைய ஆந்திராவின் மேற்குப் பகுதியிலும் கிழக்கில் நீட்டிக்கப்பட்டுள்ளது. அவர் ஹொய்சாலாக்களுக்கு எதிராக (பாண்டியர்களுடன் போரில் ஈடுபட்டிருந்த சமயம்) தனது இராணுவ பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கினார், மேலும் அவர்களது பிரதேசத்தின் கணிசமான பகுதியைக் கைப்பற்றினார். முன்னர் ஹொய்சாலா அதிகாரத்தை ஒப்புக்கொண்ட சௌன்டட்டியின் ராட்டாக்கள் சிங்கண்ணரின் மேலாண்மையை ஏற்று அவரது நிலப்பிரபுக்களாக மாறினர், மேலும் யாதவ சக்தியை தெற்கு நோக்கி விரிவுபடுத்த அவருக்கு உதவினர். 1215 இல், சிம்ஹானா வடக்கு பரமரா இராஜ்ஜி யம் மீது வெற்றிகரமாக படையெடுத்தார். ஹேமாத்ரியின் கூற்றுப்படி, இந்த படையெடுப்பு பரமரா மன்னர் அர்ஜுனவர்மனின் மரணத்திற்கு காரணமாக அமைந்தது, இருப்பினும் இந்த கூற்று சந்தேகத்திற்குரிய உண்மைத்தன்மை கொண்டது. 1216 ஆம் ஆண்டில், சிம்ஹானா தனது இறையாண்மையை உறுதிப்படுத்திய முன்னாள் நிலப்பிரபுத்துவ கோஹல்பூர் ஷிலஹாரா மன்னர் இரண்டாம் போஜாவை தோற்கடித்தார். இந்த வெற்றியின் விளைவாக ஷிலஹாரா இராச்சியம், அதன் தலைநகர் கோலாப்பூர் உட்பட, யாதவ இராஜ்ஜியத்துடன் இணைக்கப்பட்டது.

1220 ஆம் ஆண்டில், சிங்கண்ணத்தேவர் இன்றைய குஜராத்தில் உள்ள லடா பகுதிக்கு தனது இராணுவத்தை அனுப்பினார், அதன் ஆட்சியாளர்கள் யாதவர்கள், பரமராக்கள் மற்றும் சாளுக்கியர்கள் இடையே தனது விசுவாசத்தை மாற்றிக்கொண்டனர். சிங்கண்ணாவின் தளபதி கோலேஸ்வரா தற்காப்பு ஆட்சியாளர் சிம்ஹாவைக் கொன்றார், மேலும் லடாவை கைப்பற்றினார். சிங்கண்ணா பின்னர் சிம்ஹாவின் மகன் ஷங்காவை லடாவில் ஒரு யாதவ பிரதிநிதியாக நியமித்தார்.  சிறிது காலம் கழித்து, சாளுக்கிய தளபதி லாவனபிரசாதா லடா மீது படையெடுத்து, முக்கியமான துறைமுக நகரமான கம்பாத்தை கைப்பற்றினார். சிம்ஹானாவின் நிலப்பிரபுத்துவ ஷங்கா அவரது உதவியுடன் இரண்டு முறை சாளுக்கியர்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த பிரதேசத்தை ஆக்கிரமித்தார், ஆனால் பின்வாங்க வேண்டிய கட்டாயம் சிங்கண்ணருக்கு ஏற்பட்டது. எனவே சாளுக்கிய -யாதவா மோதல் கி.பி. 1232 சமாதான ஒப்பந்தத்துடன். 1240 களில், லாவனபிரசாதாவின் பேரன் விசலதேவா குஜராத்தில் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றி, முதல் வாகேலா மன்னராக ஆனார். அவரது ஆட்சியின் போது, ​​சிங்கண்ணரின் படைகள் குஜராத்தை வெற்றிகரமாக ஆக்கிரமித்தன, யாதவ அரசின் படை தளபதி ராமா (கோலேஸ்வராவின் மகன்) இந்த போரில் கொல்லப்பட்டார்.

இராமசந்திர தேவர்:-

இரண்டாம் சிங்கண்ணரின் பேரன் இராமச்சந்திரா 1271 முதல் 1309 வரை தேவகிரி யாதவப் பேரரசை ஆண்டார். 

ராமச்சந்திராவின் புருஷோத்தமாபுரி கல்வெட்டு யாதவ இராசஜ்ஜியத்தை அதன் வடகிழக்கு எல்லையில் விரிவுபடுத்தியதாகக் கூறுகிறது. முதலாவதாக, அவர் வஜ்ரகர (அநேகமாக நவீன வைராகர்) மற்றும் பண்டகரா (நவீன பண்டாரா) ஆட்சியாளர்களைக் கீழ்ப்படுத்தினார். அடுத்து, அவர் செயல்படாத கலாச்சுரி இராஜ்ஜியத்திற்கு அணிவகுத்துச் சென்று, காலச்சுரியின் தலைநகரம் தேவகிரியுடன் இணைக்கப்பட்டது . மேலும் இராமசந்திரா வாரணாசியை 2 முதல் 3 ஆண்டுகள் கைப்பற்றி அங்கு ஒரு சிவன் கோவிலையும் எழுப்பினார்.

1294இல் தில்லி சுல்தான் அலாவுதீன் கில்ஜி தேவகிரியை கைப்பற்றினான். அலாவுதின் கில்சிக்கு இராமச்சந்திரா பெருந்தொகையை கப்பமாக செலுத்தி மீண்டும் இராமச்சந்திரா தேவகிரியை ஆண்டார். டெல்லி சுல்தானியத்தின் 

மேலாதிக்கத்தை எதிர்த்து மீண்டும் 

கலகத்தில் ஈடுப்பட்டார். 

இதன் விளைவாக டெல்லி சுல்தான்

ஆணையின் பேரில் மாலிக்கபூர் தலைமையிலான அலாவுதீன் கில்யிஜின் பெரும் படைகள் 1307இல் மீண்டும் தேவகிரியை தாக்க வந்த போது, இராமச்சந்திரா, சுல்தான் படைகளுடன் போரிடாது சரண் அடைந்தார். 1310இல் மாலிக் கபூர் தேவகிரியிலிருந்து காகதீயப் பேரரசின்மீது படையெடுத்தான். இதனால் காகத்திய அரசும் முடிவிற்கு வந்தது.

பேரரசின் வீழ்ச்சி:-

இராமசந்திராவின் மகன் மூன்றாம் சிங்கண்ணன், அலாவூதில் கில்சியின் மேலாண்மையை ஏற்காததால், 1313இல் நடந்த மாலிக் கபூர்தலைமையில் நடந்த போரில் மூன்றாம் சிங்கண்ணன் கொல்லப்பட்டார் அலாவுதின் கில்ஜியின் படைகள் தேவகிரியை கைப்பற்றி, தேவகிரியின் பெருஞ்செல்வங்களை கொள்ளயிட்டும் அந்நகரில் வசித்த கொல்லவார்களின் மந்தைகள் மற்றும் செல்வங்களையும் சூரையாடிவிட்டு பெரும் பொடுட்செல்வங்களுடன் டெல்லி திரும்பியது சுல்தான் படை. பின்னர்  தில்லி சுல்தானகத்துடன் 1317இல் இணைக்கப்பட்டது. முகமது பின் துக்ளக் காலத்தில் தேவகிரிநகரின் பெயர் தௌலதாபாத் என மாற்றப்பட்டு தக்காணத்தில் டெல்லி சுல்தான்கள் ஆட்சி ஏற்படுத்தப்பட்டது.

மேலை சாளுக்கியர்களின் கீழ் சிற்றரசர்களாக இருந்த தேவகிரி மன்னர்கள்:-

1. திரிதபிரகாரா
2. சௌனசந்திரா 850–874
3. தாதியப்பா 874–900
4. முதலாம் பில்லமா 900–925
5. வட்டீகா (வடுகி) 950–974
6. இரண்டாம் தாதியப்பா 974–975
7. இரண்டாம் பில்லமா 975–1005
8. முதலாம் வெசுகி 1005–1020
9. மூன்றாம் பில்லமா 1020–1055
10. இரண்டாம் வெசுகி 1055–1068
11. மூன்றாம் பில்லமா 1068
12. இரண்டாம் சௌனசந்திரா 1068–1085
13. ஐரமாதேவா 1085–1115
14. முதலாம் சிங்கண்ணன் I 1115–1145
15. முதலாம் மல்லுகி 1145–1150
16. அமரகெங்கையா 1150–1160
17. கோவிந்தராஜா 1160
18. இரண்டாம் அமர மல்லுகி 1160–1165
19. கலிய பல்லாலா 1165–1173

தேவகிரி பேரரசின் மன்னர்கள்:-

1. ஐந்தாம் பில்லமா 1173–1192 
2. முதலாம் ஜெய்டுகி 1192–1200 
3. இரண்டாம் சிங்கண்ணன் 1200–1247
4. கன்னாரா 1247–1261
5. மகாதேவா 1261–1271
6. அமனா 1271
7. ராமாச்சந்திரா 1271–1311 
8. மூன்றாம் சிங்கண்ணன் 1311 - 1313

கொல்லவார் குல வேந்தன் இரண்டாம் சிங்கண்ண தேவர்

கொல்லவார் வரலாறு -2

கொல்லவார்கள் மதுரா மற்றும் துவாரகை :-அடைதல்:-

யமுனை பகுதியில் இருந்து கொல்லவார்கள் மேற்கு நோக்கி சென்று மதுரா மற்றும் துவாரகையை அடைந்து அங்கு தங்களது இருப்பிடத்தை அமைத்துக்கொண்டனர் பிறகு அங்கு அரசையும் ஏற்படுத்தி ஆண்டு வந்தனர்.




இக்காலகட்டத்தில் தான் தேவகிக்கும் வசுதேவருக்கும் சந்திர வம்ச வாரிசாக கொல்லவார் யாதவ குலத்தில்  ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் பிறந்தான் பின்பு தேவகியின் அண்ணன் கம்சனின் அச்சுறுத்தலால் வசுதேவர் கிருஷ்ணரை கோகுலத்தில் யசோதை வீட்டில் வைத்து விட்டு அங்கு இருந்த யசோதையின் பெண் குழந்தையை எடுத்துக்கொண்டு மதுரா திரும்பினார்.

பகவான் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் 

 அந்த பெண் குழந்தை தன்னை கொல்ல வந்த குழந்தை என கருதிய கம்சன் அக்குழந்தையை துக்கி எறிந்து கொல்ல முயன்றான் ஆனால் அக்குழந்தை வானத்தில் அப்படியே நின்று ஆதிபராசக்தியாக மாறி கம்சனிடம் உனக்கு அழிவு நிச்சயம் உன்னை கொல்ல கிருஷ்ண அவதாரத்தில்  இறைவன் நாராயணன்  துவாரகையில் வளர்கிறான் எனக்கூறி மறைந்தாள். அந்த பராசக்தியே தங்கள் குலத்தில் பிறந்ததால் அவளை "ஆட பிட்ட" (பெண் குழந்தை) என குறிப்பிடும் வழக்கம் கொல்லவார்கள் மத்தியில் இன்றும் இருக்கிறது.

பிறகு கிருஷ்ணன் கம்சனை கொன்று மதுராவின் அரியணை ஏறினான் பின்பு பாரத போரில் ஈடுபட்டு வெற்றிக்கண்டான்.

கொல்லவாரு ஆட பிட்ட பராசக்தி

 துரியோதனனின் தாயான காந்தாரி தனது 100 கௌரவ புதல்வர்களை இழந்த துக்கத்தால் வஞ்சமுற்று இறைவன் என்றும் பாராமல் கிருஷ்ணனை சபித்தாள். காந்தாரியின் சாபத்தை பெருந்தன்மையுடன் ஏற்றான் பரந்தாமன் ஸ்ரீ கிருஷ்ணன். அந்த சாபத்தின் விளைவால் கிருஷ்ணர் ஜரா என்ற வேடன் ஒருவனால் அம்பு எய்தப்பட்டு மரணித்து தனது அவதாரத்தை முடித்து காந்தாரிக்கு தான் சாபத்தை ஏற்ப்பதாக அளித்த வாக்கை நிறைவேற்றினார், இது தவிர  துவாரகையும் கடலில் அமிழ்ந்தது யாதவ கொல்லவார்கள் பலர் இறந்து போயினர். எஞ்சிய சிலரை ஒரு சமண முனிவர் காப்பாற்றினார். உயிர்த்தப்பியவர்கள் மேலும் தெற்கு நோக்கி தங்கள் பயணத்தை மேற்கொண்டனர்.