கொல்லவார் பேரரசுகள் (தேவகிரி)

தெற்கில் தேவகிரி அரசை நிறுவுதல்

தேவகிரி பேரரசின் கொடி

துவாரகை அழிந்த பின் தெற்கு நோக்கி நகர துவங்கிய கொல்லவார் வலிமை மிக்க மக்களாக உரு பெற்று மேலை சாளுக்கியர்களின் பேரரசில் சிற்றரசர்களாக பணியாற்றினர். பின்பு சாளுக்கியர்களின் வீழ்ச்சிக்கு பிறகு கொல்லவார்கள் தங்களது சுதந்திரத்தை பிரகடனம் செய்துக்கொண்டு தனக்கென ஒரு பேரரசை நிறுவும் நோக்கில் தேவகிரி யாதவ பேரரசு என்னும் 12ம் நூற்றாண்டின் மிகப்பெரிய பேரரசை கொல்லவார்கள் நிறுவி மகாராஷ்டிரா, கர்நாடகா, மற்றும் ஆந்திரா பகுதிகளை தேவகிரியை தலைநகராக கொண்டு ஆண்டனர்.

தேவகிரி போரரசின் சிறப்புகளை பின் வருமாறு நாம் காணலாம்.

தேவகிரியை ஆண்ட கொல்லவார்கள்

தேவகிரி யாதவப் பேரரசு (850 - 1334):-

மத்திய இந்தியாவில் துங்கபத்திரைக்கும் நர்மதைக்கும் இடைப்பட்ட பகுதிகளான தற்கால மகாராஷ்டிரம், வடக்கு கர்நாடகா மற்றும் மத்தியப் பிரதேசத்தின் சில பகுதிகளை உள்ளடக்கிய பகுதிகளை ஆண்ட யாதவ குலத்தினரைக் குறிக்கிறது. யாதவப் பேரரசின் தலைநகராக தேவகிரி எனும் தற்கால தௌலதாபாத் நகராகும்.

மேலைச் சாளுக்கியப் பேரரசில் சிற்றரசர்களாக வாழ்ந்த யாதவர்கள், மேலைச் சாளுக்கியப் பேரரசு 12ஆம் நூற்றாண்டில் வீழ்ச்சியடையும் தறுவாயில், ஐந்தாம் பில்லாமா தலைமையில் யாதவப் பேரரசு நிர்மாணிக்கப்பட்டது.

தேவகிரி பேரரசின் வரைப்படம்

தேவகிரி கோட்டை

ஜந்தாம் பில்லாமா:-

மல்லுகியின் மகன் ஐந்தாம் பில்லாமா (1173–1192), சௌனா என்ற யாதவ அரசை நிர்மானித்தவர். சாளுக்கியரின் தலைநகர் பசவகல்யாண் எனும் கல்யாணி நகரை 1190இல் கைப்பற்றி, பின் யாதவப் பேரரசின் தலைநகர் தேவகிரியை (தற்கால தௌலதாபாத்) நிர்மாணித்தார்.

ஜெய்த்துகி தேவர்:-

பில்லாமாவின் மகன் ஜெய்துகி 1194 இல் காகத்திய இராஜ்ஜியத்தை வெற்றிகரமாக ஆக்கிரமித்தார். மேலும் காத்தியர்களை தேவகிரி பேரரசின் மேலாண்மையை ஏற்றுக்கொள்ளும்படி செய்தார். 

இரண்டாம் சிங்கண்ண தேவர்:-

இவர் சிங்கனாப்பூர் என்ற நகரை புதிதாக நிர்மானித்தார். இவர் காலத்தில் வானவியல், சமசுகிருதம், கர்நாடக இசை ஆகியவை நன்கு வளர்ச்சியடைந்தன. இவர் கன்னட மொழி கவிஞர் சங்தேவ் மகராஜ் என்பவரை ஆதரித்தவர்.1200 முதல் 1247 வரை ஆட்சி செய்த யாதவப் பேரரசின் பெரும் அரசன் இரண்டாம் சிங்கண்ணன் ஆவார். தனது ஆட்சி காலத்தில் யாதவப் பேரரசை தெற்கே நர்மதை ஆறு முதல் வடக்கே துங்கபத்திரை ஆறு வரை விரிவு படுத்தினார். தெற்கில் ஹொய்சாளப் பேரரசும், கிழக்கே காக்காதியர் அரசும், வடக்கே சாளுக்கியப் பேரரசும் யாதவப் அரசின் எல்லைகளாக இவரது பொற்கால ஆட்சியில் விரிவடைந்தது.

யாதவ பேரரசின் மிக்க வலிமை வாய்ந்த

அரசர் இரண்டாம் சிங்கண்ணா ஆவார். இவரது ஆட்சிக்காலத்தில் தேவகிரி பேரரசு பல போர்களில் வென்று புகழின் உச்சிக்கு  சென்றது.

இரண்டாம் சிங்கண்ண தேவரின் போர் வெற்றிகள்:-

ஜெய்துகியின் மகன் சிங்கண்ண தேவர்,ஜெய்துகிக்கு பிறகு 1200 அல்லது 1210, கொல்லவார் வம்சத்தின் மிகப் பெரிய ஆட்சியாளராகக் கருதப்படுகிறார். தேவகிரி பேரரசை அதன் உச்சத்திற்கே இட்டுச்சென்றார், அவருடைய இராஜ்ஜியம் வடக்கில் நர்மதா நதியிலிருந்து தெற்கில் துங்கபத்ரா நதி வரையிலும், மேற்கில் அரபிக் கடலில் இருந்து இன்றைய ஆந்திராவின் மேற்குப் பகுதியிலும் கிழக்கில் நீட்டிக்கப்பட்டுள்ளது. அவர் ஹொய்சாலாக்களுக்கு எதிராக (பாண்டியர்களுடன் போரில் ஈடுபட்டிருந்த சமயம்) தனது இராணுவ பிரச்சாரத்தைத் தொடங்கினார், மேலும் அவர்களது பிரதேசத்தின் கணிசமான பகுதியைக் கைப்பற்றினார். முன்னர் ஹொய்சாலா அதிகாரத்தை ஒப்புக்கொண்ட சௌன்டட்டியின் ராட்டாக்கள் சிங்கண்ணரின் மேலாண்மையை ஏற்று அவரது நிலப்பிரபுக்களாக மாறினர், மேலும் யாதவ சக்தியை தெற்கு நோக்கி விரிவுபடுத்த அவருக்கு உதவினர். 1215 இல், சிம்ஹானா வடக்கு பரமரா இராஜ்ஜி யம் மீது வெற்றிகரமாக படையெடுத்தார். ஹேமாத்ரியின் கூற்றுப்படி, இந்த படையெடுப்பு பரமரா மன்னர் அர்ஜுனவர்மனின் மரணத்திற்கு காரணமாக அமைந்தது, இருப்பினும் இந்த கூற்று சந்தேகத்திற்குரிய உண்மைத்தன்மை கொண்டது. 1216 ஆம் ஆண்டில், சிம்ஹானா தனது இறையாண்மையை உறுதிப்படுத்திய முன்னாள் நிலப்பிரபுத்துவ கோஹல்பூர் ஷிலஹாரா மன்னர் இரண்டாம் போஜாவை தோற்கடித்தார். இந்த வெற்றியின் விளைவாக ஷிலஹாரா இராச்சியம், அதன் தலைநகர் கோலாப்பூர் உட்பட, யாதவ இராஜ்ஜியத்துடன் இணைக்கப்பட்டது.

1220 ஆம் ஆண்டில், சிங்கண்ணத்தேவர் இன்றைய குஜராத்தில் உள்ள லடா பகுதிக்கு தனது இராணுவத்தை அனுப்பினார், அதன் ஆட்சியாளர்கள் யாதவர்கள், பரமராக்கள் மற்றும் சாளுக்கியர்கள் இடையே தனது விசுவாசத்தை மாற்றிக்கொண்டனர். சிங்கண்ணாவின் தளபதி கோலேஸ்வரா தற்காப்பு ஆட்சியாளர் சிம்ஹாவைக் கொன்றார், மேலும் லடாவை கைப்பற்றினார். சிங்கண்ணா பின்னர் சிம்ஹாவின் மகன் ஷங்காவை லடாவில் ஒரு யாதவ பிரதிநிதியாக நியமித்தார்.  சிறிது காலம் கழித்து, சாளுக்கிய தளபதி லாவனபிரசாதா லடா மீது படையெடுத்து, முக்கியமான துறைமுக நகரமான கம்பாத்தை கைப்பற்றினார். சிம்ஹானாவின் நிலப்பிரபுத்துவ ஷங்கா அவரது உதவியுடன் இரண்டு முறை சாளுக்கியர்களின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்த பிரதேசத்தை ஆக்கிரமித்தார், ஆனால் பின்வாங்க வேண்டிய கட்டாயம் சிங்கண்ணருக்கு ஏற்பட்டது. எனவே சாளுக்கிய -யாதவா மோதல் கி.பி. 1232 சமாதான ஒப்பந்தத்துடன். 1240 களில், லாவனபிரசாதாவின் பேரன் விசலதேவா குஜராத்தில் அதிகாரத்தைக் கைப்பற்றி, முதல் வாகேலா மன்னராக ஆனார். அவரது ஆட்சியின் போது, ​​சிங்கண்ணரின் படைகள் குஜராத்தை வெற்றிகரமாக ஆக்கிரமித்தன, யாதவ அரசின் படை தளபதி ராமா (கோலேஸ்வராவின் மகன்) இந்த போரில் கொல்லப்பட்டார்.

இராமசந்திர தேவர்:-

இரண்டாம் சிங்கண்ணரின் பேரன் இராமச்சந்திரா 1271 முதல் 1309 வரை தேவகிரி யாதவப் பேரரசை ஆண்டார். 

ராமச்சந்திராவின் புருஷோத்தமாபுரி கல்வெட்டு யாதவ இராசஜ்ஜியத்தை அதன் வடகிழக்கு எல்லையில் விரிவுபடுத்தியதாகக் கூறுகிறது. முதலாவதாக, அவர் வஜ்ரகர (அநேகமாக நவீன வைராகர்) மற்றும் பண்டகரா (நவீன பண்டாரா) ஆட்சியாளர்களைக் கீழ்ப்படுத்தினார். அடுத்து, அவர் செயல்படாத கலாச்சுரி இராஜ்ஜியத்திற்கு அணிவகுத்துச் சென்று, காலச்சுரியின் தலைநகரம் தேவகிரியுடன் இணைக்கப்பட்டது . மேலும் இராமசந்திரா வாரணாசியை 2 முதல் 3 ஆண்டுகள் கைப்பற்றி அங்கு ஒரு சிவன் கோவிலையும் எழுப்பினார்.

1294இல் தில்லி சுல்தான் அலாவுதீன் கில்ஜி தேவகிரியை கைப்பற்றினான். அலாவுதின் கில்சிக்கு இராமச்சந்திரா பெருந்தொகையை கப்பமாக செலுத்தி மீண்டும் இராமச்சந்திரா தேவகிரியை ஆண்டார். டெல்லி சுல்தானியத்தின் 

மேலாதிக்கத்தை எதிர்த்து மீண்டும் 

கலகத்தில் ஈடுப்பட்டார். 

இதன் விளைவாக டெல்லி சுல்தான்

ஆணையின் பேரில் மாலிக்கபூர் தலைமையிலான அலாவுதீன் கில்யிஜின் பெரும் படைகள் 1307இல் மீண்டும் தேவகிரியை தாக்க வந்த போது, இராமச்சந்திரா, சுல்தான் படைகளுடன் போரிடாது சரண் அடைந்தார். 1310இல் மாலிக் கபூர் தேவகிரியிலிருந்து காகதீயப் பேரரசின்மீது படையெடுத்தான். இதனால் காகத்திய அரசும் முடிவிற்கு வந்தது.

பேரரசின் வீழ்ச்சி:-

இராமசந்திராவின் மகன் மூன்றாம் சிங்கண்ணன், அலாவூதில் கில்சியின் மேலாண்மையை ஏற்காததால், 1313இல் நடந்த மாலிக் கபூர்தலைமையில் நடந்த போரில் மூன்றாம் சிங்கண்ணன் கொல்லப்பட்டார் அலாவுதின் கில்ஜியின் படைகள் தேவகிரியை கைப்பற்றி, தேவகிரியின் பெருஞ்செல்வங்களை கொள்ளயிட்டும் அந்நகரில் வசித்த கொல்லவார்களின் மந்தைகள் மற்றும் செல்வங்களையும் சூரையாடிவிட்டு பெரும் பொடுட்செல்வங்களுடன் டெல்லி திரும்பியது சுல்தான் படை. பின்னர்  தில்லி சுல்தானகத்துடன் 1317இல் இணைக்கப்பட்டது. முகமது பின் துக்ளக் காலத்தில் தேவகிரிநகரின் பெயர் தௌலதாபாத் என மாற்றப்பட்டு தக்காணத்தில் டெல்லி சுல்தான்கள் ஆட்சி ஏற்படுத்தப்பட்டது.

மேலை சாளுக்கியர்களின் கீழ் சிற்றரசர்களாக இருந்த தேவகிரி மன்னர்கள்:-

1. திரிதபிரகாரா
2. சௌனசந்திரா 850–874
3. தாதியப்பா 874–900
4. முதலாம் பில்லமா 900–925
5. வட்டீகா (வடுகி) 950–974
6. இரண்டாம் தாதியப்பா 974–975
7. இரண்டாம் பில்லமா 975–1005
8. முதலாம் வெசுகி 1005–1020
9. மூன்றாம் பில்லமா 1020–1055
10. இரண்டாம் வெசுகி 1055–1068
11. மூன்றாம் பில்லமா 1068
12. இரண்டாம் சௌனசந்திரா 1068–1085
13. ஐரமாதேவா 1085–1115
14. முதலாம் சிங்கண்ணன் I 1115–1145
15. முதலாம் மல்லுகி 1145–1150
16. அமரகெங்கையா 1150–1160
17. கோவிந்தராஜா 1160
18. இரண்டாம் அமர மல்லுகி 1160–1165
19. கலிய பல்லாலா 1165–1173

தேவகிரி பேரரசின் மன்னர்கள்:-

1. ஐந்தாம் பில்லமா 1173–1192 
2. முதலாம் ஜெய்டுகி 1192–1200 
3. இரண்டாம் சிங்கண்ணன் 1200–1247
4. கன்னாரா 1247–1261
5. மகாதேவா 1261–1271
6. அமனா 1271
7. ராமாச்சந்திரா 1271–1311 
8. மூன்றாம் சிங்கண்ணன் 1311 - 1313

கொல்லவார் குல வேந்தன் இரண்டாம் சிங்கண்ண தேவர்