கொல்லவார் பேரரசுகள் (விஜயநகரம்) (2)

விஜயநகர பேரரசு:-

விஜயநகர பேரரசின் வரைப்படம்

விஜயநகர பேரரசு ஒட்டு மொத்த தென்னிந்திய இந்து மக்களின் பெரும் நம்பிக்கையாக திகழ்ந்தது. குறலற்ற மக்களின் கூறலாகம் விளங்கியது. சுல்தானின் இறுகிய ஆட்சியில் மூச்சு விட முடியாமல் திணறிய மக்கள் நிம்மதி பெரு மூச்சு விட்டனர். மன்னருக்கான அரசாக இல்லாமல் மக்களுக்கான அரசாகவும் விளங்கி. வட இந்தியா முழுமையும் இஸ்லாமிய ஆட்சி நடைப்பெற்ற போதிலும் தனியே ஒரு இந்து அரசாக ஒளி விட்டது விஜயநகரம். தெற்கில் 200 வருடங்களுக்கும் மேலாக நிலையான ஆட்சியை தந்து வட இந்தியா முழுவதும் ரத்த ஆறுகள் ஓடிய காலத்தில் தென்னிந்தியாவில் பேரமைதி நிலவியது. இவ்வாறு தென்னிந்திய வரலாற்றில் மறைக்க முடியாத பேரரசாக விஜயநகரம் விளங்கியது. 
கொல்லவார்களால் நிறுவப்பட்டு தொடர்ந்து:-



1 சங்கம வம்சம்

2 சாளுவ வம்சம்

3 துளுவ வம்சம்

4 ஆரவீடு வம்சம்



என நான்கு வம்சங்களாக ஹம்பியை தலைநகராக கொண்டு விஜயநகர பேரரசை கொல்லவார்களே ஆண்ட பெருமையை கொண்டது விஜயநகரம்.





கடந்த பகுதியின் தொடர்ச்சி:-

ஹரிஹரர், புக்கர் கொல்லவாரு குலம்

கொல்லவார் குல விஜயநகரம் பேரரசு

ஹரிஹரர் மற்றும் புக்கராயரை சிறையில் அடைத்து சுல்தான் துன்புறுத்தினான். இக்காலகட்டத்தில் கம்பளி நாட்டு கொல்லவார்கள் சுல்தானின் ஆட்சியை ஏற்க மறுத்து பெரும் கலகங்களில் ஈடுபட்டனர். சுல்தான் பல அடக்குமுறைகளை கையாண்டும் பலன் இல்லை. கொல்லவார்கள் அடங்குவதாக தெரியவில்லை எனவே சுல்தான் ஹரிஹரர் மற்றும் புக்கரை இஸ்லாம் மதத்திற்கு மாற்றி அவர்களை கம்பள நாட்டின் ஆளூநர்கள் ஆக்கினார். பிறகு கொல்லவார்கள் தங்கள் இனம் என்பதால் ஹரிஹரர், புக்கரை ஏற்றுக்கொண்டனர். எனவே சுல்தான் மனநிம்மதி அடைந்தார் ஆனால் திரை மறைவில் இருந்து ஹரிஹர, புக்கரும் கம்பள நாட்டு கொல்லவார்களும் இணைந்து ஒரு புதிய பேரரசை நிறுவ காய்கள் நகர்த்தினர். அதன் முதல் அடியாக ஹரிஹரரும், புக்கரும் இஸ்லாத்தை விட்டு மீண்டும் இந்துக்களாயினர். பின்பு சிருங்கேரி மடாதிபதி வித்யாரண்யர் துணைக்கொண்டு மக்களை படை திரட்டி போர்களம் புகுந்து பல வெற்றிகளை பெற்று விஜயநகரை நிறுவினர்.

சிருங்கேரி வித்யாரண்யர் 

இப்போது விஜயநகரத்தின் குறிப்பிடதக்க மன்னர்கள் மற்றும் அவர்களின் படையெடுப்புகளை பற்றி பார்ப்போம்.




விஜயநகர பேரரசு:-




சங்கம வம்சம்:-

கொல்லவார் குல சக்ரவர்த்திகள் ஹரிஹரர் மற்றும் புக்கர்

முதலாம் ஹரிஹரர்:-

 (கி.பி. 1336-1356)விஜயநகரப் பேரரசை நிறுவியவர் ஆவார். ஹரிஹரர் சங்கம மரபைத் தொடங்கியவருமான பாவன சங்கமரின் மூத்த மகனாவார். சங்கம மரபு, விஜயநகரப் பேரரசை ஆண்ட நான்கு மரபுகளுள் முதலாவதாகும். ஆட்சிக்கு வந்த உடனேயே தற்கால கர்நாடகத்தின் மேற்குக் கரையோரத்தில் உள்ள பர்கூரு என்னுமிடத்தில் கோட்டை ஒன்றைக் கட்டினார். இவர் 1339 இல் அனந்த்பூர் மாவட்டத்திலுள்ள கூட்டி (Gutti) என்னும் தனது தலைமையிடத்திலிருந்து இன்றைய கர்நாடகத்தின் வடக்குப் பகுதிகளை நிர்வகித்து வந்தது கல்வெட்டுக்கள் மூலம் தெரியவந்துள்ளது. இவர் தொடக்கத்தில், ஹொய்சால அரசின் வடக்குப் பகுதிகளைத் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருந்ததாகத் தெரிகிறது. பின்னர் 1343 இல் ஹொய்சால அரசன் மூன்றாவது வீர பல்லாலனின் மறைவைத் தொடர்ந்து ஹொய்சாலம் முழுவதையும் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவந்தார்.

இவர் காலத்துக் கன்னடக் கல்வெட்டுக்கள், இவரை, கர்நாடக வித்யா விலாஸ் (மிகுந்த அறிவும், திறமையும் கொண்டவன்),ஆங்ரயவிபாடா (எதிர் அரசர்களுக்குத் தீ போன்றவன்), உறுதிமொழிகளைக் காப்பாற்றாத நிலப்பிரபுக்களைத் தண்டிப்பவன் எனப் பலவாறாகப் புகழப் படுகிறார். இவருடைய தம்பிகளுள்,புக்கா ராயன் பேரரசருக்கு இரண்டாவது நிலையில் இருந்தான்.கம்பண்ண என்பவன் நெல்லூர் பகுதியையும், முட்டப்பா முலபாகலு பகுதியையும், மாரப்பா சந்திர குட்டியையும் நிர்வாகம் செய்து வந்தனர்.

இவருடைய தொடக்கப் போர்கள் மூலம், துங்கபத்திரை ஆற்றுப் பள்ளத்தாக்குப் பகுதியில் தனது கட்டுப்பாட்டை நிறுவிக் கொண்டார். பின்னர் இவருடைய கட்டுப்பாடு படிப்படியாக, கொங்கண், மலபார் கரையோரங்களிலுள்ள சில பகுதிகளுக்கும் விரிவாக்கப்பட்டது. இக்காலத்தில், மதுரை சுல்தானுடன் நிகழ்ந்த போரில் ஹொய்சாலத்தின் கடைசி அரசன் மூன்றாவது வீர பல்லாலன் இறந்தான். இந்த வெற்றிடம் அப்பகுதியில் தனது கட்டுப்பாட்டை நிறுவுவதற்கு ஹரிஹரருக்கு வாய்ப்பாக அமைந்தது. முழு ஹொய்சால அரசும் ஹரிஹரரின் நேரடி ஆட்சியின்கீழ் வந்தது.

முதலாவது புக்கா ராயர்:-

புக்கா என அழைக்கப்படும் புக்கராயர்  (கி.பி. 1356-1377) விஜயநகரப் பேரரசின் இரண்டாவது பேரரசன் ஆவான். தனது தமையனான முதலாம் ஹரிஹரருடன் சேர்ந்து விஜயநகரப் பேரரசை நிறுவியதில் இவனுக்குப் பெரும் பங்கு உண்டு. ஹரிஹரரின் ஆட்சிக்காலத்தில் அரசருக்கு அடுத்தபடியாக இரண்டாமிடத்தில் இருந்த புக்கா, ஹரிஹரரின் மறைவுக்குப் பின்னர் அரசனானான். இவன் சங்கம மரபைச் சேர்ந்தவன். இவனுடைய தொடக்ககால வாழ்க்கை பற்றி அதிகம் தெளிவில்லை. இது பற்றிப் பல கோட்பாடுகள் நிலவுகின்றன (விவரம் இங்கே). எவ்வாறாயினும், ஹரிஹரரும், புக்கா ராயனும் விஜயநகரப் பேரரசை நிறுவியதிலும், பின்னர் பெற்ற போர் வெற்றிகள் மூலமும் பெரும் புகழ் பெற்றனர்.

புக்கா ராயனின் இருபத்தோரு ஆண்டுகால ஆட்சியில், நாட்டின் எல்லைகள் தொடர்ந்து விரிவடைந்து சென்றன. இவன் தென்னிந்தியாவின் பல அரசுகளைத் தோற்கடித்து அங்கெல்லாம் தனது கட்டுப்பாட்டை நிறுவினான். ஆற்காட்டு சம்புவரையரும், கொண்டவிடு ரெட்டிகளும் 1360 இல் புக்கா ராயனிடம் தோற்றனர். 1371 இல் மதுரையில் இருந்த சுல்தானகத்தைத் தோற்கடித்துப் பேரரசின் எல்லைகளை தெற்கே இராமேஸ்வரம் வரை விரிவாக்கினான். புக்கா ராயனின் மகனான குமார கம்பண்ணனும் இவரது படையெடுப்புக்களில் கலந்து கொண்டது பற்றி, இவனது மனைவியான கங்காம்பிகாவினால் எழுதப்பட்ட மதுரா விஜயம் என்னும் சமஸ்கிருத நூலில் விளக்கப்பட்டுள்ளது. 1374 ஆம் ஆண்டளவில், பஹ்மானிகளுக்கு எதிராக துங்கபத்திரை - கிருஷ்ணாஆறுகளுக்கு இடைப்பட்ட நிலத்தின் கட்டுப்பாடு தொடர்பில் இவனது பலம் அதிகரித்தது. இவன் கோவா, ஒரிஸ்ஸா ஆகிய அரசுகளையும் கைப்பற்றினான். இலங்கையில் யாழ்ப்பாண அரசு மற்றும் மலபார் அரசுகளிடமிருந்து திறையும் பெற்றான்.

புக்காவின் ஆட்சிக்காலத்தில், இவன்பஹ்மானி சுல்தான்களுடனும் மோதியுள்ளான். முதல் தடவை முதலாவது முஹம்மத்தின் காலத்திலும், பின்னர் முஜாஹித்தின் காலத்திலும் மோதல்கள் நிகழ்ந்தன. இவன் சீனாவுக்கும் தூதுவர்களை அனுப்பியதாகத் தெரிகிறது. புக்கா கி.பி. 1380 ஆம் ஆண்டளவில் காலமானான். இவனைத் தொடர்ந்து இரண்டாம் ஹரிஹர ராயன் ஆட்சிக்கு வந்தான். புக்காவின் காலத்திலேயே விஜயநகரப் பேரரசின் தலைநகரமாக விஜயநகரம் ஆகியது. துங்கபத்திரையின் தென்கரையில் இருக்கும் இது முன்னைய தலைநகரான அனகொண்டியிலும் பாதுகாப்பானதாகும். இக்காலத்தில் நடைபெற்ற உள்நாட்டு முரண்பாடுகள், வெளி அரசுகளுடனான சண்டைகள் என்பவற்றுக்கு மத்தியிலும் புதிய நகரத்தை மேம்படுத்துவதில் புக்கா கவனம் செலுத்த முடிந்தது குறிப்பிடத் தக்கதாகும். பல இக்கியங்களும், சமய நூல்களும் இவன் காலத்தில் ஆக்கப்பட்டன. பல அறிஞர்கள், வித்தியாரண்யர், சாயனர் ஆகியோரின் வழிகாட்டல்களின் கீழ் இருந்து வந்தனர். வேதங்கள், பிராமணங்கள், ஆரண்யகங்கள் முதலிய இந்து நூல்களுக்கான சாயனருடைய உரைகள், புக்காவின் ஆதரவிலேயே எழுதப்பட்டன.

குமார கம்பணன் உடையார்:-

 விஜய நகரப் பேரரசைச் சேர்ந்த மன்னனாவான். கிபி. 1336 ஆம் ஆண்டில் ஹரிஹரர் மற்றும் புக்கர் எனும் யாதவ கொல்லா சகோதரர்கள் விஜயநகரப் பேரரசைத் தோற்றுவித்தார்கள். குமார கம்பணன் புக்கரின் மகன் ஆவார். இவர் கிபி 1362 இல் திருவண்ணாமலையை தலைநகராகக் கொண்டு தொண்டை நாட்டை ஆண்ட இராஜநாராயணச் சம்புவராயனுடன் போரிட்டு வென்று தொண்டை நாட்டைக் கைப்பற்றினார். பின்னர் மதுரை சுல்தானகம் மீது படையெடுத்து அங்கு சுல்தான்களின் ஆட்சியை முடிவுக்கு கொண்டு வந்தார். கி.பி. 1364 ஆம் ஆண்டளவில் மகமதியர்களின் ஆட்சி நிலை குலையத்தொடங்கி கி.பி. 1378 வரை போராட்டம் நடைபெற்றது. குமார கம்பண்ணன் கோயில் அறநிலையங்களினைப் பாதுகாப்பதனையும் கடமையாகக் கொண்டு போர் புரிந்து பல தலைவர்களை பாண்டிய நாட்டின் பொறுப்புகளில் அமர்த்தினான்.

மதுரை படையெடுப்பின் போது உடனிருந்த இவரது மனைவி கங்கதேவி மதுரை முற்றுகையையும், வெற்றிகளையும் மதுரா விஜயம் என்ற தனது சமஸ்கிருத நூலில் பதிவு செய்துள்ளார்.

மதுரா விஜயம்

சாளுவ வம்சம்:-

சாளுவ வம்ச கொல்வார்கள் சங்கம வம்சத்துடன் மண உறவு கொண்டதன் முலம் விஜயநகரை ஆளூம் உரிமையை பெற்றனர். குமார கம்பண உடையாரின் மனைவி சாளூவ கங்காதேவியின் உறவினர்கள் ஆவர்.

சாளுவ நரசிம்ம தேவராயர்:-

சாளுவ நரசிம்ம தேவராயர்

 (கி.பி. 1485–1491) தென்னிந்தியாவின் விஜயநகரப் பேரரசை ஆண்டவர். விஜயநகரப் பேரரசை ஆண்ட சாளுவ மரபின் முதல் அரசரும் இவரே.

இவருடைய தந்தை சாளுவ குண்டப்பர், சந்திரகிரியின் ஆளுநராக இருந்தவர். விஜயநகரப் பேரரசன் மல்லிகார்ஜுன ராயன் காலத்தில் சாளுவ நரசிம்ம ராயருக்கு இப் பதவி கிடைத்தது.

பேரரசன் இரண்டாம் விருபக்ஷ ராயரின் இறப்புக்குப் பின்னர் பிரௌத ராயர் விஜய நகரத்தின் ஆட்சிக்கு வந்தான். இவர் காலத்தில் பேரரசு பெருங் குழப்பங்களுக்கு உள்ளானது. உள்நாட்டுச் சிக்கல்கள் ஒருபுறம் இருக்க, பாமினி சுல்தான்களின் நெருக்குதல்கள் ஒரு புறமும், போத்துக்கேயரின் நடவடிக்கைகள் ஒருபுறமுமாக விஜயநகரப் பேரரசு ஆபத்துக்களை எதிர் நோக்கியது. புதிய பேரரசன் புருத தேவ ராயன் இவற்றைச் சமாளிக்கக்கூடிய திறமை பெற்றவனாக இருக்கவில்லை. இந் நிலையில், சந்திரகிரி ஆளுநராக இருந்த சாளுவ நரசிம்ம ராயன், தனக்கு விசுவாசமாக இருந்த துளுவ நரச நாயக்கன் என்பவனை விஜயநகரத்துக்கு அனுப்பினான். விஜய நகரத்துள் புகுந்த நரச நாயக்கன் புருத தேவ ராயனை ஆட்சியிலிருந்து அகற்றினான். இதனைத் தொடர்ந்து சாலுவ நரசிம்மனின் ஆட்சி விஜயநகரத்தில் தொடங்கியது.

பேரரசனாக ஆட்சியைத் தொடங்கிய சாளுவ நரசிம்மன், பேரரசுக்கு ஏற்பட்ட ஆபத்துக்களைச் சமாளித்தது மட்டுமன்றி அதன் எல்லைகளை விரிவாக்குவதிலும் ஈடுபட்டான். எனினும், பல்வேறு பகுதித் தலைவர்களிடமிருந்து தொடர்ந்து குழப்பங்கள் ஏற்பட்டவண்ணம் இருந்தன. 1491 அளவில் இவன் உதயகிரியை கஜபதி பேரரசர் கபிலேந்திராவிடம் இழந்தான். மைசூர் பகுதியைச் சேர்ந்த உம்மாத்தூர் தலைவர்கள், ஹடவல்லியைச் சேர்ந்த சாளுவர்கள், கர்காலாவின் சந்தாராக்கள், ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம், குடப்பாவின் பேரணிப்பாட்டைச் சேர்ந்த சம்பேதர்கள் என்பவர்களிடமிருந்தும் ஆபத்துக்களை எதிர்நோக்க வேண்டியிருந்தது.

1489 இல் உதயகிரி தொடர்பாக கஜபதியுடன் நிகழ்ந்த போர் சாளுவ நரசிம்மனுக்குப் பெரும் சீரழிவாக முடிந்தது. அப்போரில் இவன் பிடிபட்டு, உதயகிரிக் கோட்டையையும், சூழவுள்ள இடங்களையும் விட்டுக்கொடுத்த பின்னர் விடுவிக்கப்பட்டான். எனினும், கர்நாடகத்தின் மங்களூர் நாட்டின் மேற்குத் துறைமுகங்களான, பாத்கல், ஹொன்னாவர், பாக்கனூர் ஆகிவற்றைக் கைப்பற்றுவதில் இவன் வெற்றி பெற்றான். இவ்வெற்றிகள், அராபிய வணிகர்களிடம் இருந்து படைகளுக்கு வேண்டிய குதிரைகளைப் பெறுவதில் பெரிதும் உதவியது. சாளுவ நரசிம்மனின் இறப்பிற்கு பின்னர் துளுவ வம்சம் ஆட்சிக்கு வந்தது.

துளுவ வம்சம்:-

கொல்லவார் துளுவ வம்சம்

நஞ்சகுண்டு கல்வெட்டு  கிருஷ்ணதேவராயர் இனம் பற்றி

மேலே உள்ள கல்வெட்டு கூறும் செய்தி

இந்திய தொல்லியல் துறை துளுவ மரபின் குலம் பற்றி வெளியிட்ட அறிக்கை

துளுவ வம்சத்தினர் தங்களை துளுவ நாட்டை ஆண்ட யாதவ அரசின் நிட்சி என கூறினர். மேலும் சாளுவ வம்சத்தின் நெருங்கிய உறவினர் ஆவர்.

துளுவ நரச நாயக்கர்:-

 (கி.பி. 1491-1503) விஜயநகரப் பேரரசின் அரசனான சாளுவ நரசிம்ம தேவ ராயனின் கீழ் திறமையான தளபதியாக இருந்தவன். துளுவ நரச நாயக்கன் தந்தையான துளுவ ஈஸ்வரா நாயக்கன், சந்திரகிரியின் சேனாதிபதி.

சாளுவ நரசிம்மனின் இறப்புக்குப் பின்னர் ஆட்சிக்கு வந்த அவனது மூத்தமகனான திம்ம பூபாலன் குறுகிய காலத்திலேயே தளபதி ஒருவனால் கொல்லப்பட்டான். இதனைத் தொடர்ந்து சாளூவ நரசிம்மனின் இரண்டாவது மகனை இரண்டாம் நரசிம்மராயனாக துளுவ நரச நாயக்கன் அரியணை ஏற்றினான். இவன் வயதில் குறைந்த சிறுவனாக இருந்ததால், நரச நாயக்கன் ஆட்சிப் பொறுப்பைத் தானே நடத்திவந்தான். இக்காலம் விஜய நகரப் பேரரசின் சோதனைக் காலமாக விளங்கியது. உள்நாட்டிலும் குழப்பங்கள் மலிந்திருக்க வெளியிலிருந்தும் பேரரசுக்கு ஆபத்துக்கள் நிறைந்திருந்தன. எனினும், நரச நாயக்கன் திறமையாகப் பேரரசை நிர்வகித்தான்.

பஹ்மானி சுல்தான்களையும், கஜபதிகளையும் நாட்டை அணுகவிடாமல் வைத்திருந்தான். உள்ளூர்த் தலைவர்கள் பலரிடமிருந்து வந்த எதிர்ப்புக்களையும், பேரரசிலிருந்து விடுதலை பெற அவர்கள் எடுத்த முயற்சிகளையும் முறியடித்தான்.

1463 ஆம் ஆண்டளவில் சாளுவ நரசிம்மனின் ஆட்சிக்காலத்தில், அவன் தலைநகருக்கு அண்மித்த பகுதிகளில் கவனம் செலுத்தவேண்டி இருந்தபோது, காவிரிக்குத் தெற்கேயிருந்த பகுதிகள் பேரரசின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து விலகிக் கொண்டன. 1496 ஆம் ஆண்டில் தெற்கு நோக்கிப் படையெடுத்த துளுவ நரச நாயக்கன், குழப்பம் விளைவித்த தலைவர்களை அடக்கினான். திருச்சி, தஞ்சை ஆகிய இடங்களின் ஆளுநர்களும் இவர்களுள் அடங்குவர். கவிரிக்குத் தெற்கே குமரி முனை வரையான பகுதிகள் அனைத்தையும் நரச நாயக்கன் தனது கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டுவந்தான். சோழ, சேர நாடுகள், மதுரை, ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் ஆகியவற்றின் தலைவர்களும், விஜயநகரத்தின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வந்தது. இவ் வெற்றிகள் அனைத்தும் 1497 இல் நிறைவு பெற்ற ஒரே படையெடுப்பிலேயே கிடைத்தன.

1496 இல், கஜபதி அரசன் பிரதாபருத்திரன் விஜயநகரத்தைத் தாக்கினான். எனினும், எவருக்கும் வெற்றி தோல்வியின்றி நகரத்தைப் பாதுகாப்பதில் நரச நாயக்கன் வெற்றி பெற்றான்.

தனது ஆட்சியின் இறுதிப் பகுதியை அண்டி, துளுவ நரச நாயக்கன், தனது அரசனான சாளுவ நரசிம்ம தேவ ராயனின், கனவுகளுக்கு வடிவம் கொடுத்தான். நரச நாயக்கன், ஒரு சிறந்த நிர்வாக அமைப்பை உருவாக்கியதுடன், வலுவான படைகளையும் உருவாக்கினான். உள்நாட்டிலும், வெளிநாட்டிலும் இருந்துவந்த எதிர்ப்புக்களை முறியடித்துத் தென்னிந்தியாவின் பெரும் நிலப்பரப்பைத் தனது கட்டுப்பாட்டின்கீழ் வைத்திருந்தான். இது, இவனது மகனான கிருஷ்ண தேவ ராயனின் கீழ் விஜயநகரப் பேரரசு அதன் உச்ச நிலையை எட்டுவதற்கு அடிப்படையாக அமைந்தது.

கிருஷ்ணதேவராயர்:-

கிருஷ்ணதேவராயர் 

விஜயநகரப் பேரரசின் பேரரசர்களிலே மிகவும் புகழ் பெற்றவர் ஆவார். இவரது ஆட்சிக் காலமே பேரரசின் மிக உயர்ந்த நிலை ஆகும். இவர், கன்னட மற்றும் தெலுங்கு மக்களிடையே பெரும் வீரனாக மதிக்கப்படுவதுடன், இந்தியாவின் பெருமைமிகு அரசர்களில் ஒருவருமாவார். இவர்,ஆந்திர போஜன், கன்னட ராஜ்ய ராம ரமணன் என்றும் அழைக்கப்பட்டவர். இவரைப் பற்றிய தகவல்கள் பெரும்பாலும் போத்துக்கீசப் பயணிகளான, டொமிங்கோ பயஸ், பெர்னாவோ நுனிஸ் ஆகியோரின் எழுத்துக்கள் மூலமாகவே கிடைத்துள்ளன. இவர் துளுவ வம்சத்தை சேர்ந்த பேரரசர் ஆவார்.

வீரநரசிம்ம ராயன் இறந்த பின் கிருஷ்ணதேவராயருக்குப் பேரரச பதவி கிட்டியது. கிருஷ்ணதேவராயரின் முடிசூட்டுவிழா கிருஷ்ணனின் பிறந்தநாளில் நடைபெற்றது. திறமை வாய்ந்த முதன் மந்திரியாகிய திம்மராசன், கிருஷ்ணதேவராயருக்குப் பேரரசின் நிர்வாகத்தில் பெரும் உதவியாக இருந்தார். கிருஷ்ணதேவராயரை ஆட்சிபீடம் ஏற்றியதில் பெரும் பங்கு திம்மராசனையே சாரும். கிருஷ்ணதேவராயர் இவரை ஒரு தந்தையின் இடத்தில் மதித்து வந்தார்.

கிருஷ்ணதேவராயரின் மிகமுந்திய கல்வெட்டு 26 ஜூலை 1509 ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. இவர், விஜயநகரத்துக்கு அருகில் தனது தாயின் நினைவாக அவரது பெயரால், நாகலபுரம் என்னும் புறநகர்ப் பகுதியைக் கட்டினார்.

விஜயநகரப் படைகள் சென்ற இடமெல்லாம் வெற்றியைக் குவித்த, கிருஷ்ணதேவராயரின் ஆட்சிக்காலம், அப் பேரரசின் வரலாற்றில் பெருமைக்குரிய பகுதியாகும். சமயங்களில், இப் பேரரசர், போர்த் திட்டங்களைச் சடுதியாக மாற்றியமைப்பதன் மூலம், தோல்விகளை வெற்றிகளாக்கியதாகச் சொல்லப்படுகிறது. இவரது ஆட்சிக்காலத்தின் முதற் பத்தாண்டுகள் நீண்ட முற்றுகைகளும், இரத்தம் சிந்திய படை நடவடிக்கைகளும், வெற்றிகளும் கொண்டதாக இருந்தது. இவரின் முக்கிய பகைவர்களாக, சாளுவ நரசிம்ம தேவ ராயன் காலத்திலிருந்தே தொடர்ச்சியான சண்டைகளில் ஈடுபட்டிருந்த ஒரிசாவின் கஜபதிகள், ஐந்து துண்டாகப் பிரிந்து விட்டாலும் தொடர்ந்தும் பேரரசுக்கு நெருக்கடி கொடுத்துவந்த பஹமானி சுல்தான்கள், வளர்ந்துவரும் கடல் வல்லரசாக இருந்துகொண்டு, கடல் வணிகத்தின் பெரும்பகுதியைக் கட்டுப்பாட்டில் வைத்திருந்த போத்துக்கீசியர் ஆகியோர் இருந்தனர். உம்மாத்தூர்த் தலைவர்கள், கொண்டவிடு ரெட்டிகள், புவனகிரி வேளமாக்கள் என்போரும் இடையிடையே பேரரசுக்கு எதிராகக் கிளர்ச்சி செய்தனர்.

ஆண்டு நிகழ்வுகளாக இருந்த தக்காணத்துச் சுல்தான்களின் படையெடுப்புகளும், பேரரசின் நகரங்களை அழிப்பதும், கிருஷ்ணதேவராயர் காலத்தில் நின்றுவிட்டது. 1509 ஆம் ஆண்டில், கிருஷ்ணதேவராயரின் படைகள், பீஜப்பூர் சுல்தானுடன் சண்டையில் ஈடுபட்டுச் சுல்தானைக் கடுமையாகக் காயப்படுத்தி அவனைத் தோற்கடித்தன. யூசுப் ஆதில் கான்கொல்லப்பட்டதுடன்,கோல்கொண்டாவும் பேரரசுடன் இணைக்கப்பட்டது. இந்த வெற்றியையும், பஹமானி அரசுகளின் ஒற்றுமை இன்மையையும் பயன்படுத்திக் கொண்ட கிருஷ்ணதேவராயர், பிதார், குல்பர்கா, பீஜப்பூர் ஆகியவற்றையும் கைப்பற்றினார். இச் சண்டையில் பிடிபட்ட சுல்தான் மஹ்மூதைப் பின்னர் விடுவித்துவிட்டார். மகுந்த நற்குணம் கொண்ட அரசர்.

ஆரவீடு வம்சம்:- 

கொல்லவார் குல ஆரவீடு வம்சம்

கொல்லவார் குல ஆரவீடு வம்சம் 

ஆரவீடு வம்சத்தை நிறுவிய அலிய ராமராயர் கிருஷ்ண தேவராயரின் மருமகன் ஆவார்.

திருமலை தேவ ராயர்:-

அலிய ராம ராயர்

 திருமலை தேவராயர். இவர் அலிய ராம ராயனின் தம்பி ஆவான். அரவிடு மரபினர் ஆந்திரா மாநிலம் பெனுகொண்டா தலைநகரமாக கொண்டு ஆட்சி செய்தனர்.

விஜயநகரப் பேரரசின் ஆட்சியை இளவயது அரசன் சதாசிவ ராயன் சார்பில் கவனித்து வந்த ராம ராயன் தலிக்கோட்டாப் போரில் இறந்தபோது, திருமலை ராயன், பேரரசின் செல்வங்களையும் எடுத்துக்கொண்டு அரசனான சதாசிவ ராயனுடன் தற்கால ஆந்திரப் பிரதேசத்தில் உள்ள பெனுகொண்டாவுக்குத் தப்பி ஓடினான். அங்கிருந்தபடியே விஜயநகர அரசை மீளமைக்கும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டான். தலிக்கோட்டாப் போரினால் விஜயநகரப் பேரரசு வலுவிழந்தபோது, பேரரசின் கீழிருந்த மதுரை மற்றும் செஞ்சி நாயக்கர்கள் தனிவழி செல்லத் தொடங்கினர். வேறு சிலர் திருமலை தேவ ராயனுக்கு எதிராகக் கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டனர்.

1567 ஆம் ஆண்டில் பீஜப்பூர் சுல்தானின் தாக்குதலை எதிர்கொள்ளவேண்டி ஏற்பட்டது. எனினும் இம் முறை சுல்தான் தோல்வியைத் தழுவினான். பேரரசின் நிலையைப் புரிந்துகொண்ட திருமலை தேவ ராயன், தென்பகுதி நாயக்கர்களின் புதிய நிலையை ஏற்றுக் கொண்டான். அவர்களும், திருமலையைப் பேரரசனாக ஏற்றுக்கொண்டு ஓரளவு திறை கொடுக்கவும் சம்மதித்தனர்.

விஜயநகர பேரரசின் மன்னர்கள்:-

சங்கம வம்சம்:-

• ஹரிஹரர் l (1336-1356)
• புக்கராயர் l (1356-1377)
• ஹரிஹர ராயர்  (1377-1404)
• விருபாக்ஷ ராயர்  (1404-1405)
• புக்க ராயர் ll  (1405-1406)
• தேவராயர் l  (1406-1422)
• ராமசந்திர ராயர் (1422)
• வீர விஜய புக்கராயர் (1422-1424)
• தேவராயர் ll (1424-1446)
• மல்லிகார்ஜுன ராயர் (1446-1465)
• விருபாக்ஷ ராயர் ll (1465-1485)
• பிரௌத ராயர் (1485)

சாளுவ வம்சம்:-

• சாளுவ நரசிம்ம தேவராயர் (1485-1491)
• திம்ம பூபாலன் (1491)
• நரசிம்ம ராயர் ll (1491-1505)

துளுவ வம்சம்:-

• துளுவ நரச நாயக்கர் (1491-1503)
• வீர நரசிம்ம ராயர் (1503-1509)
• ஸ்ரீ கிருஷ்ண தேவராயர் (1509-1529)
• அச்சுத தேவராயர் (1529--1542)
• சதாசிவ ராயர் (1542-1570)

ஆரவீடு  வம்சம்:-

• அலிய ராம ராயர் (1542-1565)
• திருமலை தேவராயர் (1565-1572)
• ஸ்ரீ ரங்கா l (1572-1586)
• வெங்கடர் ll (1586-1614)
• ஸ்ரீ ரங்கா ll (1614-1617)
• ராம தேவர் (1617-1632)
• வெங்கடர் lll (1632-1642)
• ஸ்ரீரங்கா lll (1642-1646)

பேரரசின் வீழ்ச்சி:-

1614ல் அரவிடு மரபினரின் விஜயநகரப் பேரரசு,பிஜப்பூர் சுல்தானகம் மற்றும் பிற சுல்தான்களின் தொடர் படையெடுப்புகளால் உருக்குலைந்து, இறுதியாக 1646ல் விஜயநகரப் பேரரசின் ஆட்சி முடிவிற்கு வந்தது.

விஜயநகர பேரரசின் வீழ்ச்சியின் போது தென்னிந்தியாவில் மைசூர் அரசு, கேளடி நாயக்கர்கள், மதுரை நாயக்கர்கள், தஞ்சை நாயக்கர்கள்,செஞ்சி நாயக்கர்கள், சித்திரதுர்க நாயக்கர்கள் தன்னாட்சியுடன் ஆட்சி செலுத்த துவங்கினர்.

* கொல்லவார் பேரரசுகள் (விஜயநகரம்) - பகுதி 1



* கொல்லவார் பேரரசுகள் (விஜயநகரம்) - பகுதி 3