கொல்லவார் பேரரசுகள் (விஜயநகரம்) (3)

விஜயநகர பேரரசின் சிறப்புகள்:-






மதுரையை மீட்ட குமார கம்பண உடையார் :-

குமார கம்பண உடையார் காலத்து மதுரை நகரம்

விஜயநகரப் பேரரசின் இளவரசரான குமார கம்பணன் கி.பி. 1370இல் மதுரைமீது படையெடுத்து மதுரை சுல்தான்களின் ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்தார். இந்நிகழ்வு மதுரா விஜயம் என அழைக்கப்படுகிறது. குமார கம்பணனின் இந்த வெற்றி குறித்து அவருடைய மனைவி கங்காதேவி "மதுரா விஜயம்" என்னும் நூலை எழுதியுள்ளார்.

குமார கம்பணன உடையார்:-

விஜய நகரப் பேரரசு வம்சம், இன்றைய ஆந்திரப்பிரதேசத்தின் ஒரு பகுதியை ஆண்டுவந்தவர்கள். புக்கர் மற்றும் அவருடைய சகோதரர் ஹரிஹரர் ஆகிய இருவராலும் கி.பி.1336ஆம் ஆண்டு இப்பேரரசு நிறுவப்பட்டது.

புக்கரின் மகன் குமார கம்பணன். இவர் கி.பி.1362இல் திருவண்ணாமலையை மையம்கொண்டு தொண்டை நாட்டை ஆண்ட இராஜநாராயணச் சம்புவராயனுடன் போரிட்டு வென்று தொண்டை நாட்டைக் கைப்பற்றினார். இது குமார கம்பணனின் குறிப்பிடத்தகுந்த வெற்றியாகும். குமார கம்பணனின் மதுரைப் படையெடுப்பின்போது அவருடைய மனைவி கங்காதேவியும் உடன் சென்றுள்ளார். அதனால் அவர் அப்போர் குறித்த பதிவுகளைத் தன் நூலான மதுரா விஜயத்தில் எழுதியுள்ளார்.

மதுரையின் முந்தைய ஆட்சியாளர்கள்:-

முதலாம் மாறவர்மன் குலசேகர பாண்டியன் மதுரையை ஆண்ட பாண்டிய வம்சத்தின் கடைசி மன்னர். இவர் கி.பி. 1308ஆம் ஆண்டு தன் இறப்பு வரை ஆட்சியைத் தொடர்ந்தார். இவருடைய இறப்புக்குப் பின் அவருடைய இரு மகன்களுக்கு இடையில் மூண்ட வாரிசுரிமைச் சண்டை ஏற்பட்டது இதன் காரணமாக சுந்தரபாண்டியன் வடக்கே படையெடுப்பில் ஈடுபட்டிருந்த மாலிக்காபூரிடன் தானே வலிய சென்று தனக்கு பாண்டிய நாட்டை மீட்டு கொடுக்குமாறு வேண்டி ஒரு ஒப்பந்தத்தை செய்து கொண்டான் அதன்படி மாலிக்கபூர் தனக்கு நாட்டை மீட்டுக் கொடுத்தால் பெரும் செல்வங்களையும், பொன் பொருட்களையும் தருவதாக வாக்களித்தான். அவ்வாறே மாலிக்கபூர் வீரபாண்டியனை கொன்று நாட்டை கைப்பற்றினான் ஆனால் பாண்டிய நாட்டின் செல்வ வளத்தை அறிந்து கொண்ட மாலிக்கபூர் தான் சுந்திர பாண்டியனுக்கு கொடுத்த வாக்குறுதியை மிறினார். மீட்கப்பட்ட ஆரசை சுந்தர பாண்டியனுக்கு அளிக்காமல் தானே எடுத்துக் கொண்டான். சுந்தரபாண்டியன் நாட்டை விட்டு ஓடினான். தில்லி சுல்தானின் தளபதியான மாலிக்காபூர் 1311இல் மதுரையின் பெருஞ்செல்வத்தைக் கைப்பற்றிச் சென்றார். 1327ஆம் ஆண்டு மதுரை, தில்லி சுல்தானத்தில் 23ஆவது மாநிலமாக மதுரை அறிவிக்கப்பட்டது. ஜலாவுதீன் ஹசன் ஷா மதுரையின் நிர்வாகியாக நியமிக்கப்பட்டார்.

இதன் பிறகு முகமது பின் துக்ளக் 1325இல் தில்லியின் சுல்தானானார். ஆனால் பாரசீகப் படையெடுப்பால் மிக மோசமான பொருளாதார நிலைக்கு துக்ளக்கின் ஆட்சி சென்றது. மாநிலங்கள் பிரிந்து செல்லத் தொடங்கின. மதுரையும் தனி நாடாகியது. அதற்கான அறிவிப்பை ஜலாவுதீன் ஹசன் ஷா 1333ஆம் ஆண்டு வெளியிட்டார். இதிலிருந்துதான் மதுரை சுல்தானகத்தின் ஆட்சி தொடங்குகிறது.

ஜலாவுதீன் ஹசன் ஷா மதுரையின் வலிமை மிக்க சுல்தானாக இருந்தார். அவர் காலத்தில் நிகழ்ந்த அரசியல் படுகொலைகள் கணக்கில் அடங்காதவை. இவர் 1340ஆம் ஆண்டு கொல்லப்பட்டார். இறுதியாக சிக்கந்தர் ஷாவின் காலத்துடன் மதுரை சுல்தான்களின் ஆட்சி முடிவுக்கு வருகிறது.

பின்புலம்:-

சுல்தான்களின் ஆட்சியில் மக்கள் பெரும் இன்னலுக்கு உள்ளானார்கள். சிலை வழிபாடு தவறெனக் கருதப்பட்டதால் கோயில்களில சில இடிக்கப்பட்டன; சில இழுத்து மூடப்பட்டன. மக்கள் தெய்வச் சிலைகளைக் காக்க அவற்றை மண்ணில் புதைத்தனர். திருவரங்கரத்து அரங்கநாதர் சிலை திருப்பதி திருமலையில் உள்ள காட்டில் மறைத்து வைக்கப்பட்டது. கோயில் சொத்துகளும் மதுரை சுல்தான்களால் சூறையாடப்பட்டன. சுல்தான்கள் தங்கங்களின் காம இச்சைக்காக தமிழ் பெண்களை (பெண் குழந்தைகள், பருவம் எய்திய சிறுமிகள், திருமணமான பெண்கள், தாய்மார்கள் உள்பட) சிறைப்படுத்தி கோட்டையின் ஒரு பெரிய அறையில் அடைத்து வைத்து பாலியல் துன்புறுத்தல்கள் கொடுத்தனர். திருவிழாக்கள் தடைசெய்யப்பட்டன. மக்கள் பலர் அண்டை நாடுகளில் அகதிகளாகக் குடியேறினர். விஜயநகரத்தில் குடியேறிய மக்கள் இக்கொடுமைகளை புக்கரிடம் சொல்லியதன்பேரில் அவர் தன் மகன் குமார கம்பணனை சுல்தான்களை வீழ்த்தப் பணித்தார் எனச் சொல்லப்படுகிறது.

மதுரைப் படையெடுப்பு:-

இக்காலத்தில் தொண்டை மண்டலத்தை ஆண்டு கொண்டிருந்த (கி.பி.1339-1363) இராஜ நாராயணச் சம்புவராயன் மதுரை சுல்தானகத்திற்குக் கப்பம் கட்டும் அரசனாக இருந்ததால், அவர்கள் சுல்தானகத்திற்கு ஆதரவாக இருந்தனர். குமார கம்பணன் மதுரை நோக்கி முன்னேற முதலில் தொண்டை மண்டலத்தை வீழ்த்த வேண்டியிருந்தது. கி.பி. 1362இல் சம்புவராயனின் படை வீடு கோட்டையைக் கம்பணன் கைப்பற்றினார். இதுதான் குமார கம்பணன் மதுரைப் படையெடுப்பின் முதல் வெற்றி என ‘மதுரா விஜயம்’ கூறுகிறது.

காஞ்சிபுரத்தில் முகாமிட்டிருக்கும் கம்பணனின் கனவில் மதுரை மீனாட்சி அம்மன் தோன்றி மதுரையைக் காக்க வலியுறுத்தி, வாள் ஒன்றை அளித்ததாக நம்பப்படுகிறது. அந்த வாள் பாண்டியர்களின் வம்சாவளி வாள் என்றும் அதைக் கொண்டுதான் குமார கம்பணன் போர் புரிந்தார் என்றும் மதுரா விஜயம் விவரிக்கிறது.

குமார கம்பணன் பல்லாயிரம் போர் வீரர்கள் அடங்கிய படைகொண்டு வந்து மதுரையை முற்றுகையிட்டார். சுல்தான் படைகளும் குமார கம்பணனின் விஜயநகரப் படைகளும் வலிமை மிக்க யானைப் படைகளும் குதிரைப் படைகளும் ஆக்ரோஷத்துடன் மோதிக்

கொண்டன. குமார கம்பணனின் விற்படை வீரர்கள் யானை மீது போர் புரிந்துகொண்டிருந்த சுல்தான் வீரர்களுடைய கரங்களை ‘அர்த்த சந்த்ரா’ என்னும் அம்பால் வெட்டி வீழ்த்தினார். அவர்களுடைய கரங்கள் பாம்புகளைப் போல் விழுந்ததாக மதுரா விஜயம் விவரிக்கிறது.

குமார கம்பணன் யானைகள் இரண்டின் தலைகளைப் பிளந்து அதன் மேல் இருந்து போர் புரிந்த வீரர்களை வெட்டிச் சாய்த்தான். குமார கம்பணனின் உக்கிரமான தாக்குதலில் சுல்தானப் படை வீரர்கள் மடிந்தனர். விஜயநகரப் படை வீரர்கள் தொடுத்த அம்புகள் எதிரிப் படைகளின் யானைகளின் முகத்தைப் பதம்பார்த்தன. விஜயநகரப் படையின் தாக்குதலைத் தாக்குப் பிடிக்க முடியாத சுல்தான வீரர்கள் பின் வாங்கிப் பதுங்கினர். ஆனால் மதுரையை விஜயநகரப் படைகள் முற்றுகையிட்டபோதே சிக்கந்தர் ஷா கொல்லப்பட்டார் எனச் சொல்லப்படுகிறது. தலைமை இல்லாமல் வலுவிழந்த சுல்தான் படை வீழ்ச்சியடைந்தது. சுல்தான்கள் பிடியில் சிக்கியிருந்த மதுரை, குமார கம்பணன் வசமானது. பின்பு கோட்டைகளில் பாலியல் அடிமைகளாக அடைத்து வைக்கப்பட்டிருந்த பெண்களை குமார கம்பணர் விடுதலை செய்தார். பாதிக்கப்பட்ட பெண்கள் குமார கம்பணருக்கு நன்றி செலுத்தி விட்டு கூட்டம் கூட்டமாக தங்கள் சொந்த ஊர்களுக்கு பயனப்பட்டு சென்றனர்.

தன் படைகொண்டு சுல்தானை வீழ்த்தி மதுரையை குமார கம்பண உடையார் கைபற்றினார். எனவே அவருக்கு மதுரையை விஜயநகர பேரரசுடன் இணைப்பதற்கு முழு அதிகாரமும், தர்மமும் இருந்தது. ஆனால் கருணை மிக்க கொல்லவாரின் செல்வன் அவ்வாறு செய்யவில்லை தான் கைபற்றிய நாட்டை மீண்டும் பாண்டியனுக்கே கொடுத்து ஆளச்செய்தான். இந்த மனம் யாருக்கு வரும் கம்பண உடையாரை தவிர???.

மொழி மற்றும் கலாச்சார சுதந்திரம்:-

விஜயநகர காலத்து தமிழ் கல்வெட்டு

விஜயநகர பேரரசின் தமிழ் கல்வெட்டு

விஜயநகர பேரரசர்கள் தாங்கள் ஒரு குறிப்பிட்ட கலாச்சாரத்தையும் மொழியும் பின்பற்றினாலும் மக்களின் மீது எந்த வித திணிப்புகளும் மேற்கொண்டதில்லை விஜயநகர பேரரசு காலத்தில் தமிழர் தமிழர்களாகவும், தெலுங்கர் தெலுங்கர்களாகவும், கன்னடர் கன்னடர்களாகவும் முழு சுதந்திரத்துடன் வாழ்ந்தனர். கல்வெட்டுகளும், செப்பேடுகளும் அந்தந்த பிராந்திய மொழிகளிலேயே வெளியிடப்பட்டன. விஜயநகரபேரரசில் அரசு மொழி என்று எதுவும் கிடையாது. விஜயநகர பேரரசின் காலத்தில் பல தமிழ், தெலுங்கு மற்றும் கன்னட மொழிகளில் பல இலக்கியங்கள் இயற்றப்பட்டன. அனைத்து மக்களுக்கும் அரசில் வாய்ப்புகள் அளிக்கப்பட்டன. இஸ்லாமிய மக்கள் மீதும் அன்பு கொண்டு அவர்களையும் அரவணைத்தனர்.

ஆலய திருப்பணிகள்:-

காஞ்சிபுரம் வரதர் கோயில் கோபுரம்

மதுரை மீனாட்சியம்மன் கோவில்

ஸ்ரீ ரங்கம் ரங்கநாதர் கோவில்

மாலிக்கபூரால் உடைத்து சிதைக்கப்பட்ட ஸ்ரீரங்கம், மதுரை மினாட்சியம்மன் கோவில், திருவண்ணாமலை கோவில், காளஹஸ்தி மற்றும் பல கோவில்களும் விஜயநகர பேரரசின் ஆட்சிக்காலத்தில் மீண்டு புணரமைக்கப்பட்டு முன்பு இருந்ததை விட மிக பிரம்மாண்டமாக கட்டப்பட்டது. மேலும் கிருஷ்ணதேவராயர் ஸ்ரீரங்கத்து ராங்கநாதர் மீதும் திருவில்லிபுத்தூர் ஆண்டால் நாச்சியார் மீதும் பெரும் பக்தி கொண்டிருந்தார் இதன் காரணமாக "ஆமுக்தமால்யதா " என்னும் நூலை ரங்கநாருக்கு அர்பணித்தார். திருவண்ணாமலை அண்ணாமலையாருக்கும் உண்ணாமுலை அம்மனுக்கும் பல ஆபரணங்களை வழங்கினார்.

* கொல்லவார் பேரரசுகள் (விஜயநகரம்) - பகுதி 1

* கொல்லவார் பேரரசுகள் (விஜயநகரம்) - பகுதி 2