தூடிகொண்டா மற்றும் பந்திகோணா பாளையங்கள் - தாமஸ் மன்றோ குறிப்பு

 

துடிகொண்டா,பந்திகோணா பாளையங்கள்:- 

தூடிகொண்டா - பந்திகோணா பாளையங்கள்

 தூடிகொண்டா பாளையம்:-

தூடிகொண்டா - தாமஸ் மன்றோ குறிப்பு

பெருமாள் நாயர்:

பீஜநகர் அரசாங்கத்தின் கீழ் மல்லப்ப நாயர் தூடிகொண்டா மற்றும் பந்திகோணாவின் பாளையக்காரராக இருந்தார்; அவருக்கு இரண்டு மகன்கள் இருந்தனர், அவர்களில் ஒருவரான, ராம நாயருக்கு, பந்திகோணாவையும், மற்றொரு மகனான, பாப்ப நாயருக்கு, தூடிகொண்டாவையும் பிரித்துக் கொடுத்தார். 

இருவரும் தங்கள் பாளையத்தை வரி செலுத்திக்கொண்டு ஆண்டுவந்தனர். பாப்ப நாயரின் பாளைத்திற்கு 1,127 காமுல் கண்டிராயன் விராகங்கள் வரித்தொகையாக நிர்ணயிக்கப்பட்டது, அதற்காக அவர் 325 கண்டிராயன் விராகங்களை வரியாக செலுத்திகொண்டும், 200 படைவீரர்களை பராமரித்துக்கொண்டும் பாளையத்தை ஆண்டுவந்தார். 

பிற்காலத்தில் இவ்வரிவிதிப்பு முறை அசப்-ஜாவால் நிறுத்தப்பட்டு, புதியமுறையின்படி வரித்தொகை ரூ 1,024 கண்டிராயன் விராகங்களுக்கு உயர்த்தப்பட்டது, பளையத்தின் வரித்தொகையானது அதே  தரத்தில் தற்போது வரை இருந்து வருகிறது; பாளையத்திற்கு காவேலி நிறுத்தப்பட்டதாலும், பாளையத்தில் இருந்து வருமானமாக 923 கண்டிராயன் விராகங்கள் மட்டுமே கிடைத்து வருவதாலும், பாளையக்காரரின் பராமரிப்புக்காக 450 கண்டிராயன் விராகங்கள் ஒதுக்கப்பட்டு, மீதித் தொகையை அவர் அரசுக்கு செலுத்த வேண்டும் என ஒப்பந்தமானது. (தற்போதைய ஓய்வதியம் ரூ. 43-1-2.)

சர்.தாமஸ் மன்றோ -

பந்திகோணா பாளையம்:-

பந்திகோணா - தாமஸ் மன்றோ குறிப்பு

லால் முனி நாயர்:

இப்பாளையக்காரர், மேலே குறிப்பிட்டுள்ள தூடிகொண்டா பாளையக்காரர்களின் குடும்பத்தை சேர்ந்தவர்; இவரது மூதாதையர், ராம நாயர். இவர் இப்பாளையத்தை, 1,135 காமுல் கண்டிராயன் விராகங்கள் அளவிலான வருமானத்துடன் ஆண்டுவந்தார். 

பீஜநகர (விஜயநகரம்) அரசாங்கத்தின் கீழ் கண்டிராயன் விராகங்கள் வரித்தொகையுடன், 100 படைவீரர்களை சேவைக்கு வைத்திருந்தார். 

இவ்வரிவிதிப்பு முறை அசப்-ஜாவால் நிறுத்தப்பட்டது மேலும், 300 கண்டிராயன் விராகங்களுக்கு  வரித்தொகை உயர்த்தப்பட்டது, அதே வரித்தொகை தற்போதுவரை தொடர்ந்து வருகின்றது. இப்பாளையத்தின் பாளையக்காரர் தற்போது பாளைய வரித்தொகையில் இருந்து 481 கண்டிராயன் விராகங்களை தான் பெற்றுக்கொண்டு, மீதியை அமில்தாரிடம் செலுத்துகிறார். (தற்போதைய ஓய்வூதியம் ரூ. 94-12-8.).

சர்.தாமஸ் மன்றோ -

பெத்திட்டி கொல்லவார் பாளையங்கள்

 

பெத்திட்டி கொல்லவார் பாளையங்கள்:-

பெத்திட்டி கொல்லவார்

பெத்திட்டி கொல்லவார்கள் இவர்கள் எர்ர கொல்லவாரின் துணைப்பிரிவினர் ஆவர். இவர்கள் பொதுவாக பழிவாங்கும் குணமுடைய வகுப்பினர். இவர்கள் ஆந்திர மாநிலம், ஓங்கோல் (பிரகாசம்) மாவட்டம், மார்காபூர் தாலுகாவில் உள்ள யேந்திரப்பள்ளி மற்றும் வெங்கடாத்ரிபாளையம் போன்ற பாளையங்களின் பாளையக்காரர்களாக முற்காலங்களில் ஆட்சிசெய்துள்ளனர்.

பெத்திட்டி கொல்லவார்களின் பாளையங்கள்:-

1, சபலமடுகு

2, வெங்கடாத்திரிபாளையம்

3, ஏந்திரப்பள்ளி

4, முத்தியாலுப்பாடு

சாபலமடுகு பாளையம்:-

சாபலமடுகு பாளையம் - தாமஸ் மன்றோ குறிப்பு

சபலமடுகு போடி மல்லண்ணா நாயக்கர்: 

ஹைதராபாத் மன்னர்களின் ஆட்சிக்காலத்தில் இப்பாளையக்காரக் குடும்பம் 7 கிராமங்களை ரூ 357 கண்டிராயன் விராக வரிக்தொகைக்கு பெற்றது.

முகலாய பேரரசர் ஔரங்சிப்பின் கீழ், இவர்கள் 65 விராகங்கள் வரியை மட்டுமே செலுத்தினர். ஆனால், அதற்கு ஈடாக அவர்கள் 50 பாடைவீரர்களையும் பராமரித்தனர். 

1719 ஆம் ஆண்டில், கடப்பா நவாப் ஆண்ட காலத்தில், இப்பாளையத்தின் வரித்தொகையை 300 கண்டிராயன் விராகங்களுக்கு உயர்த்தினார், 

இது ஹைதர் அலியால் 373 கண்டிராயன் விராகங்களாக உயர்த்தப்பட்டது. 

பாளையக்காரர் தனது பாளையத்தை சுல்தானுடைய அரசாங்கத்தின் கீழ் தனிப்பட்ட முறையில் வைத்திருந்தார்; மற்றும் கி.பி.1792 ஆம் ஆண்டில், ஐதராபாத் நிஜாமின் அதிகாரிகள் அவருக்கு ஒரு கூடுதல் கிராமத்தை வழங்கினர், 

இது பழைய கிராமங்களுடன் சேர்ந்து, 396 காமுல் கண்டிராயன் விராகங்களுக்கு, 284 கண்டிராயன் விராங்கங்களை வரித்தொகையாக நிர்ணயிக்கப்பட்டது. 

இப்பாளையக்காரருக்கு புதிய கிராமம் ஒன்று மீண்டும் கொடுக்கப்பட்டது, அதே போல் பழைய கிராமங்களில் ஒன்று பறிக்கப்பட்டது. 

சபலமடுகு பாளையக்காரர் 50 கண்டிராயன் விராகங்களை தனக்காக வைத்துக்கொள்ள அனுமதிக்கப்படுகிறார், மற்றும் மீதமுள்ள வரித்தொகையை அமில்தாரிடம் செலுத்துகிறார். (தற்போதைய ஓய்வூதியம் மாதம் ரூ. 26).

சர்.தாமஸ் மன்றோ -

வெங்கடாத்திரி பாளையம்:-

வெங்கடாத்திரிபாளையம் - தாமஸ் மன்றோ குறிப்பு

வெங்கடாத்திரிபாளையம் போடி விரண்ணா நாயக்கர்:

 வெங்கடாத்திரிபாளையத்தின் பாளையக்காரரும், மேலே கூறப்பிடப்பட்டுள்ள சபலமடுகு பாளையக்காரரும் ஒரே மூதாதையரின் வம்சாவளியைச் சேர்ந்தவர்கள், இவர்கள் மேலே குறிப்பிட்ட 7 கிராமங்களைத் தவிர, ஹைதராபாத் மன்னர்களின் கீழ் 18 கிராமங்களை ரூ.4,468 முழுக்காமுல் கண்டிராயன் விராகன் வரித்தொகைக்கு பெற்றனர்.

இதே பகுதிகளுக்காக ஔரங்சிப்பின் காலத்தில், இவர்கள் 650 கண்டிராயன் விராகங்களை வரியாக செலுத்தினர். மீதித்தொகையை பணமாக செலுத்தாமல் 300 படைவீரர்கள் முகலாயர்களுக்கு ஆதரவாக பராமரிக்கப்பட்டது. பின்னாட்களில் முழு வரித்தொகையும் முறையாக செலுத்தப்பட்டது. 

மைசூரின் ஹைதர் அலி நாட்டைக் ஆக்கிரமித்தபோது இப்பாளையத்தின் பாளையக்காரர் தப்பிச் சென்றுவிட்டார், ஆனால் அவர் தனிப்பட்ட முறையில் மீண்டும் தனது பாளையத்திற்கே திரும்பினார், மேலும் திப்பு சுல்தான் அரசாங்கத்தின் இறுதி வரை 1,137 கண்டிராயன் விராகன் வரித்தொகைக்கு தனது கிராமங்களை மீண்டும் பெற்று ஆண்டுவந்தார்.

திப்புசுல்தால் காலத்தில் விதிக்கப்பட்ட வரித்தொகை ஐதராபாத் நிஜாமின் கீழ் 1,014 கண்டிராயன் விராகங்களாக குறைக்கப்பட்டது. பாளையக்காரரிடமிருந்து பறிக்கப்பட்ட ஏழு கிராமங்கள் மீண்டும் விடுவிக்கப்பட்டது.

தற்போது, அவர் 100 கண்டிராயன் விராகங்களை தன்னுடைய செவிற்காக வைத்துக்கொள்ள அனுமதிக்கப்பட்டுள்ளார் மற்றும் மீதமுள்ள வரித்தொகையை அமில்தாருக்கு செலுத்துகிறார். (தற்போதைய பாளையக்காரர் மாதம் ரூ. 24-4-10 ஓய்வுதியமாக பெறுகிறார்).

சர்.தாமஸ் மன்றோ -

 

முத்தியாலுப்பாடு பாளையம்:-

முத்தியாலுப்பாடு பாளையம்

ஆந்திர மாநிலம், கர்னூல் மாவட்டம், சாகலமர்ரி மண்டத்தில் இருந்து வடக்கு திசையில் 5 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ளது முத்தியாலுப்பாடு இவ்வூர் முற்காலத்தில் பெத்திட்டி கொல்லவார் சாதியை சேர்ந்த பாளையக்காரர்களின் தலைநகரமாக இருந்தது. ஆனால் தற்காலத்தில் அப்பாளையக்காரர்களின் வம்சம் முற்றிலுமாக அழிந்துப்போய்விட்டது. 

புத்தூர்பாளையம் - குமார துளிபசி நாயுடு வம்சாவளி

 

 புத்தூர்பாளையம் கைப்பீது:- 

புத்தூர்பாளையம் கைப்பீது

சாளுவ நரசிம்மராயதேவ மஹாராயர் விஜயநகரத்தை ஆட்சி செய்த போது, ​​அவரின் கீழ் அதிகாரியாக பத்ர கொல்லவார் சாதியைச் சேர்ந்த சர்தார் வங்காரு குமார துளிபசி நாயுடு என்பவர் இருந்தார்.

 அப்போது பேரணிப்பேட்டையை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தவர் சம்பேட்டா வீர நரசிம்மராஜூ ஆவார். இவர் விஜயநகர மத்திய அரசாங்கத்திடம் பகைமையை வளர்த்துக் கொண்டார், அதன் விளைவாக லங்கமலைக்கு அருகிலுள்ள ஒரு இடத்திற்கு தனது படைகளுடன் இவர் குடிபெயர்ந்தார். குண்டாலா என்னும் கிராமத்தில் "ராஜுல செருவு (மன்னர் குளம்)" என்ற குளத்தினை வெட்டினார், அங்கு அவர் குடியேறி தனது இராணுப் படைகளை நிலை நிறுத்தினார். மேலும், அப்பகுதியை சுற்றியுள்ள 

(1) தோரணலா 

(2) பகாதி கனமா மற்றும் 

(3) ஜிலேலா

ஆகிய இடங்களில் மூன்று கோட்டைகளையும் கட்டிக்கொண்டார், கோட்டைகள் ஒவ்வொன்றும் அவரது படையுடன் பலப்படுத்தப்பட்டன. 

இத்தகைய சூழலில் எதிரிகளை சமாளிக்க, பாளையக்காரர் துளிபசி நாயுடு, அப்போதைய விஜயநகர பேரரசரான சாளுவ நரசிம்மதேவ மஹாராயரால் விஜயநகர அரசவைக்கு அழைக்கப்பட்டார்.

மேலும், சம்பேட்டா வீர நரசிம்மராஜூவின் ஆக்கிரமிப்பை தடுத்து நிறுத்தி அவர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட பகுதிகளை மீட்கும்படி சாளுவ நரசிம்மராயர் அவருக்கு உத்திரவிட்டார். அதன்படி, குமார துளிபசி நாயுடு கமலாபுரத்தில் நுழைந்து போர் பிரகடனம் செய்தார்.

துளிபசி நாயுடுவின் படைகளை எதிர்க்க முடியாமல் சம்பேட்டா வீர நரசிம்மராஜூ உதயகிரிக்குப் தப்பியோடினார். கமலாபுரத்தில் தனது படைகளுடன் துளிபசி நாயுடு நிலைப்பெற்றிருந்தார், மேலும் ஏராளமான படைவீரர்களின் உதவியுடன் பாரா மற்றும் பிற கிராமங்களின் வழிகளை எதிரிப்படைகளிடமிருந்து பாதுகாத்து வந்தார்.

பிற்காலத்தில், துளிபசி நாயுடு இறந்த பிறகு அவரது மகன் பெத்த ராமகோப நாயுடுவும், அவருக்கு பின்னர் அவரது மகன் முசலி நாயுடுவும் பதவியேற்றனர். கிருஷ்ணதேவமகாராயரின் ஆட்சியின் போது, ​​முசலி நாயுடு விஜயநகர அரசாங்கத்திற்கு எதிராக கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டார், ஆனால் அவரது முயற்சியில் தோல்வியடைந்தார். பின்னர், முசலி நாயுடு தனது நடத்தைக்காக கிருஷ்ணதேவராயரிடம் மன்னிப்புக் கோரினார். ஜிலேலாவில் ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்த அரச வம்சத்தைச் சேர்ந்த ராமகோபதிராஜூவின் ஊடுருவலைத் தன்னால் எதிர்க்க முடியவில்லை என்று கிருஷ்ணதேவராயரிடம் முறையிட்டார். முசிலி ராயுடுவின் கோரிக்கையை பரிசிலீத்த கிருஷ்ணதேவராயர் முசலி நாயுடுவிற்கு தனக்கென ஒரு கிராமத்தை துவ்வூரில் உள்ள புஸ்பகிரிக்கும், பேரணிபாடிற்கும் இடையில் நிறுவும் அதிகாரத்தை அளித்தார். 

பிற்காலத்தில் இப்பகுதி மயானா-அப்துல்-நபி-கானின் சுபாவாக மாறியது. கடப்பாவின் நவாப்பான அப்துல்-நபி-கான் ஆட்சியின் போது புத்தூர் பகுதிகள் சன்னூர் தாலுகாவின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது. அரசாங்கத்திற்கு செலுத்த வேண்டிய 250 விராகன் பணம் வரியாக நிர்ணயிக்கப்பட்டது. பின்னர் கடப்பாவைச் சேர்ந்த அப்துல்-ஹலீம்-கான், புத்தூர் பாளையக்கார வம்சாவளியை சேர்ந்த பசி நாயக்கர் மற்றும் போடி நாயக்கர் ஆகியோரை கிராமத்தில் உள்ள போர்படைகளின் தலைவராக நியமித்தார். இவர்கள் சாலிவாகன வருடம் 1700, விளம்பிவருடம் (கி.பி.1778) வரை, அதாவது நவாப்-ஹலீம்-கானின் ஆட்சியின் இறுதி வரை பதவியில் இருந்தனர். பின்னர் பகதூர் அதன் ஆட்சியாளரானார், மேலும் அவர் இப்பகுதிகளுக்கு வரியாக 450 விரகங்களை எடுத்துக்கொண்டார். 

புத்தூர்பாளையம் பாளையக்காரரின் குலம்

சாலிவாகன வருடம். 1708 இல், பிரபவ ஆண்டு, திப்பு சுல்தானின் கீழும் இதே அமைப்பு முறை தொடர்ந்தது. பட்டூர் கிராமம் பின்னர் மராட்டியர்களால் சூறையாடப்பட்டது. திப்பு சுல்தான் ஆட்சிக் காலத்தில் ஆண்டுக்கு 518 விராகங்கள் அரசால் இப்பகுதியில் இருந்து பெறப்பட்டன. 

இதே முறையில், சௌமிய வருடம், கி.பி. 1789 ஆம் ஆண்டு வரை, இக்கிராமம் சுல்தானின் கீழும், கி.பி. 1790 முதல் சித்தார்த்தி 1721 சக வருடம், (கி.பி.1799) வரை கோல்கொண்டா நிஜமல்லி கானின் கீழும், இருந்தது. பின்னர் இப்பகுதி கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் கைகளுக்குச் சென்றது.

குறிப்பு:-

பத்ர கொல்லவார்

பத்ர கொல்ல (அல்லது) பத்ர யார்கர்லு, என்னும் கொல்லவார் சமூக உட்பிரிவு, கன்னிக கொல்லலு பிரிவிலிருந்து பிரிந்து பாளையக்காரர் மற்றும் நாயுடு போன்ற பட்டங்களை பெற்றதாக கூறப்படுகிறது.

மத்திகெரா பாளையப்பட்டு விவரம்

 

மத்திகெரா பாளையபட்டு வம்சாவழி:-

மத்திகெரா, கர்னூல் மாவட்டம்

ஆந்திர மாநிலம், கர்னூல் மாவட்டம், மத்திரகெரா பாளையத்தை ஆண்ட சந்திர வம்ச கொல்லவார் (யாதவ) குல பாளையக்காரரான ஸ்ரீமல்லிகார்ஜூன நாயனிவாரு அவர்களின் வம்சாவழி மற்றும் மத்திகெரா பாளையம் குறித்த விவரங்களையும், மத்திகெரா பாளையத்தில் நடைபெரும் பிரசித்தி பெற்ற தசரா குதிரையோட்டத்தைப் பற்றிய விவரங்களையும் கீழ்கண்டவாறு விரிவாக காணலாம்.

மத்திகெரா பாளையக்காரர்கள் - கர்ண கொல்லவார்

கர்ண கொல்லவார் என்னும் உட்பிரிவினர் கடப்பா மாவட்டத்தில் பட்டிகொண்டா தாலுகாவில் மிகுதியாக வசிக்கின்றனர், அங்குள்ள மத்திகெரா பாளையத்தின் தலைமைப் பாளையக்காரர்களும் இப்பிரிவினைச் சேர்ந்தவர்.

Proceedings, IHC : 53rd Session 1992-93, pg:626

பாளையக்காரர் மல்லிகார்ஜூன நாயுடுவின் பேரன் மடப்ப நாயுடு என்ற பாளையக்காரர், விஜயநகர ஆரவீடு வம்சத்தின் திருமலை நாயுடுவிடம் (திருமலை ராயர்) இருந்து 29 கிராமங்களை ஜாகிராகப் பெற்றார். 

மேலும், அக்கைப்பீதில் 

1, அம்பாரி (யானை முதுகில் போடப்படும் சிம்மாசனம்), 

2, நௌபட்டா (ஒரு சிறப்பு முரசு), 

3,நெமலி குஞ்சலு (ஒரு மயில் இறகுகள்), 

4, புலிதோலு பல்லமுலு (புலி தோல் தரை பாய்), 

5, போட்ட கந்தி (ஒருவகை சிறப்பான இடுப்பு வளையம்), 

6, காளி கஜ்ஜலு ( மணிகள் கொண்ட கணுக்கால்), 

7, உபய சாமரலு (வீசும் துடைப்பம்), 

8, எர்ர ஜண்டலு (சிவப்பு கொடிகள்), 

9, காஸ் பந்துகுலு (தீவெட்டிகள்) மற்றும் 

10, பூம பக்ஷி ரெக்கல துர்ரை (பிராமினி வாத்துகளின் இறகுகளைக் கொண்ட தலைக்கவசம் [கிரீடம்] ). 

போன்ற பொருட்களையும் விருதுகளாக பெற்றதாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. இத்தகைய கலாச்சாரம் சார்ந்த பொருட்கள் மன்னர்களுக்கான அங்கிகாரத்தையும் மற்றும் ஆடம்பரத்தையும் அடையாளப்படுத்துவன ஆகும். 

பாளையக்காரர் மடப்ப நாயுடு கரிசேனை கொல்லவார் (கர்ண கொல்லவார்) பரம்பரையைச் சேர்ந்தவர், மேலும் அவரது வம்சாவழி கைப்பீதுகளில் தாங்கள் "யாதவர்கள் என்றும், சந்திரகுலத்து வம்சாவழியை சேர்ந்தவர்கள்" (சந்திரனில் இருந்து தோன்றியவர்கள்) என்றும் பதிவு செய்துள்ளார். 

மத்திகெரா பாளையக்காரர் சாதக/குலம்

குறிப்பு:-

மேய்ச்சல் சமூகங்களுக்கு வருகையில், கொல்லவார்களும் தங்களை பாளையக்காரர்களாக இணைத்துக்கொண்டனர்.

குங்கனூர், தூடிகொண்டா மற்றும் மத்திகெரா போன்ற பாளையங்களின் பாளையக்காரர்கள் தங்களை யாதவர்கள் என அடையாளப்படுத்தி தங்களது கைப்பீதுகளில் பதிவு செய்துள்ளனர்.

உசாத்துணை ஆவணங்கள் :-

உசாத்துணை கைப்பீதுகள்

* குங்கனூர் கைப்பீது, மெக்கன்ஸி சுவடிகள், தொகுதி - 123, எண் - 928

* தூடிகொண்டா கைப்பீது, மெக்கன்ஸி சுவடிகள், தொகுதி - 146, எண் - 1149

* மத்திகெரா கைப்பீது, மெக்கன்ஸி சுவடிகள், தொகுதி - 116, எண் - 855

மத்திகெரா பாளையம் - தாமஸ் மன்றோ குறிப்பு:-

சர்.தாமஸ் மன்றோவின் குறிப்பு

மத்திகெரா பாளையக்கார வம்சத்தின் நிறுவனர் மல்லிகார்ஜூன நாயுடு. இவர் பீஜநகர (விஜயநகரம்) அரசாங்கத்து ஜாகிரின் கீழ் இருந்த  3 கிராமங்களை 2,277 கண்டிராயன் விராகங்களை (பணமதிப்பு) வரியாக செலுத்திக்கொண்டு பாளையத்தை அனுபவித்துவந்தார். 

விஜயநகர வீழ்ச்சிக்கு பிறகு மேற்சொன்ன வரித்தொகையுடன் கூடுதலாக 130 காவற்படைகளை பராமரிக்கும் நிபந்தனையோடு ஹைதராபாத் மன்னர்களின் கீழும் மத்திகொரா பாளையப்பட்டு தொடர்ந்தது.

முகலாய மன்னர் ஔரங்சிப்பின் கீழ், மத்திகெராவின் பாளையக்காரர் முந்தைய ஆட்சி கிராமங்களோடு சேர்த்து கூடுதலாக 7 கிராமங்களை, மொத்த வாடகையாக 17,505 கண்டிராயன் விராகங்களுக்கு பெற்றார், இதன் மூலம் ரூ. 9,000 வரித்தொகையுடன், 300 காவற்படைகளையும் பராமரிக்கவும் பொறுப்பினைப் பெற்றார். 

கி.பி.1712 இல் அவரது பாளையம் அதானிக்கு மாற்றப்பட்டு பாளைய நிர்வாகம் மீண்டும் தொடங்கப்பட்டது; 

பிறகு 1719ம் ஆண்டில் பழைய பாளைத்தில் இருந்த 7 கிராமங்களையும், மற்றும் புதிதாக 2 கிராமங்களையும் சேர்த்து ரூ. 30,000 வரித்தொகை செலுத்திவரக் கொடுக்கப்பட்டது. 

கி.பி.1766 இல் முராரி ராவ் என்பவர் பாளையத்திற்கு கூடுதலாக ரூ. 7,000 வரிவிதித்தார். 

கி.பி.1774 ஆம் ஆண்டில், ஹைதர் அலி பாளையத்தை மீண்டும் தொடங்கினார் மற்றும் பாளையக்காரருக்கு 500 கண்டிராயன் விராகன் பணத்தையும் மற்றும் சில வருடாந்திர சலுகைக்களுக்கான அனுமதிகளையும் வழங்கினார்; 

ஆனால் கி.பி.1785 இல், திப்பு சுல்தானால் மத்திகெரா பாளையக்காரர் கூட்டியில் அடைத்து வைக்கப்பட்டு கி.பி.1789 இல் தூக்கிலிடப்பட்டார். எனினும் அவரது சகோதரர் கூட்டி சிறையில் இருந்து  தப்பிச் சென்றார். 

கி.பி.1790 இல் நடந்த போரின் போது கூட்டியில் இருந்து தப்பிச்சென்ன பாளையக்காரரின் சகோதரர் மத்திகெராவைக் கைப்பற்றினார், ஆனால் சமாதான உடன்படிக்கையின் மூலம் அவர் வெளியேற்றப்பட்டார்; 

பின்னர் 1799 இல் அவர் மீண்டும் மத்திகெராவுக்கு திரும்பினார் மற்றும் 6,412 கண்டிராயன் விராகங்களை வரியாக செலுத்திவர ஒப்பந்தம் மேற்கொள்ளப்பட்டு  மீண்டும் மத்திகெரா பாளையம் அவர் வசமே ஒப்படைக்கப்பட்டது.

ஆனால் அவர் ஓய்வூதியம் பெறுவதற்காக அவரை நீக்குவதே நல்லது என்று நான் நினைத்தேன். (தற்போது அக்குடும்பம் மாதம் ரூ. 66-11-6 பணத்தை ஓய்வூதியமாக பெறுகிறது).

சர்.தாமஸ் மன்றோ -

மத்திகெரா தசரா திருவிழா:-

விஜயதசமி கொண்டாட்டத்தின் முக்கிய நிகழ்வாக கர்னூல் மாவட்டத்தில் உள்ள மத்திகெரா கிராமத்தில் நடைபெறும் "பாருவேட்ட உற்சவம் (பாரி வேட்டை)" ஆகும். உள்ளூர் யாதவ மன்னர்களின் வம்சாவளியினர் திருவிழாவில் பங்கேற்கின்றனர். பல ஆண்டுகளாக நடைபெறும் இந்த நிகழ்வைக் காண ஆந்திர மாநிலம் முழுவதிலும் இருந்து ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் கூடுவர்.

மத்திகெரா யாதவ மன்னர்களான பெத்தனகிரி மற்றும் சின்னநகிரி ஆகியோரின் குடும்பங்களின் தாயகமாகும். இந்த குடும்பங்கள் ஸ்ரீ போகேஸ்வர சுவாமியை தங்கள் இஷ்ட தெய்வமாக வழிப்படுகின்றனர். காரியங்கள் எவ்வித தடையுமின்றி நன்றாக நடக்க, போகேஸ்வரர் கருணைப்புரிவார் என்று அவர்கள் திடமாக நம்புகின்றனர், அதற்காக அவர் ஒவ்வொரு ஆண்டும் தசரா திருவிழாவின் போது போகேஸ்வரரை வணங்குவதை மத்திகெரா பாளையக்காரர்கள் தங்களின் வழக்கமாக கொண்டுள்ளனர். 

இரண்டு அரச குடும்பங்களும் கடந்த காலங்களில் பிரிந்திருந்தாலும், தங்களின் பாரம்பரிய தசரா கொண்டாட்டங்களை அவர்கள் புறக்கணிப்பதில்லை.

இந்த இரண்டு அரச குடும்பங்களுடன், யமண்ணகிரி என்ற மற்றொரு அரச குடும்பமும் மத்திகெரா தசரா கொண்டாட்டத்தில் பங்கேற்கிறது. புகழ்பெற்ற யாதவ மன்னர்கள் தங்கள் முன்னோர்களிடமிருந்து தொடர்ந்து வரும் இம்மரபை இன்று வரை தவறாது கடைப்பிடித்து வருகின்றனர்.

தசரா நாளில், யாதவ மன்னர்களின் வம்சாவளியினர் குதிரைகளில் ஏறி, அரச உடை தரித்து மற்றும் வாள்வீரர்களை அணிந்து, மத்திகெராவுக்கு 3 கி.மீ. தொலைவில், யாதவ மன்னர்களால் கட்டப்பட்ட பொஜ்ஜநாயனிபேட்டை கிராமத்தின் எல்லையில் உள்ள போகேஸ்வரர் கோயிலுக்கு ஊர்வலமாக சென்று பூஜைகளை மேற்கொள்வார்கள். "மத்தி" என்னும் குலத்தினர் ஆயுதம் ஏந்தியவர்களாக, ஒரு ராணுவத்தைப் போல பாளையக்காரர்களுக்கு காவலாக மெய்க்காப்பாளர்களைப்போல உடன் செல்வார்கள்.

கோயிலில் பூஜைகளை முடித்துவிட்டு குதிரையில் வேகமாகத் மத்திகெரா திரும்புவார்கள். பின்னர் மத்திகொராவின் முக்கிய சாலைகளின் வழியாக குதிரைகளில் சவாரி செய்து, தங்களின் ராஜ அதிகாரத்தை வெளிப்படுத்துவார்கள். 

மூன்று நாட்கள் நடைபெறும் இவ்விழாவில், விஜயதசமி கொண்டாட்டங்கள் மூன்று நாட்களும் கோலாகலமாக நடைபெறும். முதல் நாள் இரவு யாதவ மன்னர்களின் பரிவாரப் படைகள் அரண்மனைக்கு சென்று ஆயுதங்களைக் பொற்றுக்கொண்டு அவைகளை தங்களின் வீடுகளில் வைத்து ஆயுத பூஜை செய்வார்கள்.

பொஜ்ஜநாயனிபேட்டை போகேஸ்வரசுவாமி கோவில்

மறுநாள், வெள்ளிக்கிழமையன்று குதிரைகள் ஊர் எல்லையில் உள்ள கொண்டம்மா பாவி  என்னும் இடத்திற்கு எடுத்துச் சென்று சுத்தம் செய்யப்பட்டு ஊர்வலமாக அந்தந்த வீரர்களின் வீடுகளுக்கு கொண்டு செல்லப்படும். மாலையில் மத்திகெரா குதிரைப்படை வீரர்கள் மத்திகெரா மன்னர்களுடன் கிராமத்தின் எல்லைக்கு செல்வார்கள். பின்னர், பொஜ்ஜநாயனிபேட்டை கிராமத்தின் எல்லையில் உள்ள போகேஸ்வர ஸ்வாமி கோயிலில் சிறப்பு வழிபாடுகள் நடத்தப்பட்டு குதிரை ஓட்டம் நடத்தப்படுகின்றது. இக்குதிரைப் பந்தயத்தில் முதலில் வருபவர்கள் கிராமத்தின் புறவீதிகளின் வழியாக ஊர்வலம் செல்வார்கள். 

மறுநாள் மாலை, திருவிழாவின் முடிவில், கிராம மக்களின் விருப்பப்படி உள்ளூர் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து மத்திகெரா கிராமத்தின் எல்லை வரை குதிரைகள் அணிவகுப்பு நடைபெறுகிறது.

மத்திகெரா மத்திமாம்பா:-

மத்திகெரா ஸ்ரீ மத்திமாம்பாள் தேவி

மத்திகேரா கிராமத்தில் மத்தமாம்பாள் அம்மன் திருக்கோவில் மிகவும் பிரசித்திப்பெற்றது. இக்கிராமத்தின் பெயர்  இத்தெய்வத்தின் திருப்பெயரான மத்திமாம்பாள் என்பதிலிருந்தே பெறப்பட்டது. 

இத்திருக்கோவிலில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் மகாசுத்த பௌர்ணமி அன்று நடைப்பெறும் "ரதோஸ்தவம்" எனப்படும் தேர் திருவிழா நடைபெறுவதற்கு முன் கிராமத்தை ஆண்ட மத்திகெரா யாதவ மன்னர்கள் ஊர்வலமாக செல்லும் மரபு இன்றளவும் கடைபிடிக்கப்பட்டு வருகின்றது.

தீரன் சின்னமலைக்கு அடைக்கலம் கொடுத்த விருப்பாட்சி

 

விருப்பாட்சி பாளையக்காரர் கூளப்ப நாயக்கர் விவரம்:-

விருப்பாட்சி கூளப்ப நாயக்கர் கைப்பீது

வில்சன்,ப. 418, III-8

டெய்லர்,தொகுதி. III, பக்கம்.354

அலமாரி எண்,  17-5-30

தெலுங்கு பதிப்பு,  15-3-1

விருப்பாட்சியின் பாளையக்காரரான கூளப்ப நாயக்கர், ஆங்கிலேய கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் எதிரிகளான சென்னிமலை கவுண்டர் (தீரன் சின்னமலை) மற்றும் காங்கேய நாட்டின் லக்கய நாயக்கருக்கு ரகசியமாக அடைக்கலம் கொடுத்தார். 

தீரன் சின்னமலை கவுண்டர்

திண்டுக்கல்லின் கலெக்டரான திரு. ஹார்டிஸ் துரை, தஞ்சமடைந்தவர்களைப் பற்றிய விவரத்தை தெரிவிக்க மறுத்ததற்காக கம்பெனிக்கு வரிக் கொண்டு வந்த ஸ்தானாபதியை அடித்து தண்டித்தார். மற்றும், ஸ்தானாபதி கொண்டு வந்த வரியை வாங்கிக்கொள்ளாமல் திருப்பி அனுப்பினார். மேலும், ஸ்தானாபதியின் நடத்தைக்கு எதிராக அவர் பாளையக்காரரை எச்சரித்தார்,

 

ஆனால், விருப்பாட்சி பாளையக்காரர் அவருடைய கணக்காளரை அதிகாரப்பிடத்தில் தனக்கு பதிலாக அமர்த்திவிட்டு காட்டிற்கு தப்பிச் சென்றுவிட்டார். 

நீண்டகால தேடுதலுக்குப் பிறகு பாளையக்காரர் கைது செய்யப்பட்டார் மற்றும் கிழக்கிந்திய கம்பெனிக்கு எதிரான சதித்திட்டத்தில் ஈடுப்பட்ட மற்றவர்களுடன் சேர்த்து அவரது அரண்மனையிலேயே தூக்கிலிடப்பட்டார்.

S.K.Nandha Kumar -

சிருமனா சரிதே - ஸ்ரீ ராம கவி

 

சிருமனா சரிதே - ஸ்ரீ ராம கவி:-

சிருமனா சரிதே

சிருமன நாயக்கர் மற்றும் அவரது வீரம்மிக்க ஐந்து மகன்களும் கி.பி. 15 ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் பூதிஹாலை தலைநகரமாகக் கொண்டு ஒரு சிறிய சாம்ராஜ்யத்தை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் வீழ்ச்சி பற்றி சாங்கத்ய நடையில் உள்ள இரண்டு கன்னட படைப்புகளில் வெவ்வேறு கவிஞர்களால் எளிமையான மற்றும் விறுவிறுப்பான முறையில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. கவிஞர் சித்த மல்லாவின் "சிருமனா சாங்கத்யம்", கவிச்சரிதே என்னும் நூலின் இரண்டாம் பாகத்தில், பக்கம் 556 இல் விவரக்கப்பட்டுள்ளது. 

1703ல் ஸ்ரீ சித்தமல்ல கவி எழுதிய சிருமனா சங்கத்யா

13 காண்டங்களும் 1065 வசனங்களும் அடங்கிய "சிருமன சரிதே" என்ற பெயரில் கெஞ்ச ஷெட்டியின் மகன் கவி ராமன் எழுதிய மற்றொரு படைப்பில் உள்ள வரலாற்று விவரங்களை நாம் கீழ்கண்டவாறு காணலாம்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 215

இக்கதையின் சுருக்கம் பின்வருமாறு: 

1. கொல்லவாரு சமூகத்தைச் சேர்ந்த சிருமன நாயக்கர் என்ற அரசர், பூதிஹால் என்னும் சாம்ராஜ்ஜியத்தை அவரது ராணி சிக்கம்மா மற்றும் ஐந்து போர்தீரம் மிக்க மகன்களான, 

1, கச்சண்ணா (கச்சப்ப உடையார்), 

2, குமார மல்லண்ணா, 

3, வீரபத்ரா, 

4, நம்பியண்ணா மற்றும் 

5, சோமைய்யா 

ஆகியோருடன் ஆட்சி செய்து வந்தார். 

அரசர் சிருமன நாயக்கர் பூதிஹல்லில் கோவில்கொண்டுள்ள சோமேஸ்வரரான சிவபெருமானின் தீவிர பக்தர். அவர் தனது திறமையான மற்றும் நேர்மையான அமைச்சரான கல்லராசனின் உதவியால் அமைதியுடனும், ஞானத்துடனும் தனது ராஜ்ஜியத்தை ஆட்சி செய்தார். 

ஒருமுறை, அவர் அண்டை ராஜ்ஜியமான ஹிரியூரில் உள்ள ஒரு காட்டிற்கு வேட்டையாடச் சென்றார், அங்கு தசரத ராமேஸ்வர சுவாமி கோயிலைக் கண்டார். அவர் பக்தியுடன் அக்கடவுளை வணங்கினார் மற்றும் கந்தம் (சந்தன சாந்து) மற்றும் பிரசாதங்களை பெற்றுக் கொண்டு, அரண்மனை திரும்பினார்.

2. ஹிரியூர் மன்னர் கேசவ நாயக்கர், தனது அண்டை அரசின் ஆட்சியாளரான சிருமன நாயக்கர் வேட்டைக்கு வரும்பொழுது தன்னுடைய நாட்டின் பாதுகாக்கப்பட்ட எல்லையை ஆக்கிரமித்துவிட்டதாகக் கருதி கோபமடைந்தார், மேலும் அவர் பூதிஹாலுக்கு எதிராக படையெடுத்துச் சென்றார். ஆனால், சிருமன நாயக்கரால் அவர் தோற்கடிக்கப்பட்டார். 

படுதோல்வியடைந்த கேசவ நாயக்கர் தனது அண்டை நாட்டு மன்னர்களின் உதவியுடன் சிருமன நாயக்கருக்கு சொந்தமான சிங்கடகெரே கோட்டையை முற்றுகையிட்டார். முற்றுகையை எதிர்கொண்ட குமார மல்லண்ணா எதிரிகளின் கூட்டுப் படைகளைத் தோற்கடித்து, அவர்களின் குதிரைகளையும் கால்நடைகளையும் கைப்பற்றி, அதற்காக ஒரு பிரத்யேக தொழுவத்தைக் நிறுவி, அதற்கு "ஹிரியூர் தொழுவம்" என்று பெயரிட்டனர். 

தோற்கடிக்கப்பட்ட மன்னர்கள் அனைவரும் ஹிரியூரில் ஒன்றுக்கூடி, சிருமன நாயக்கரை தண்டிக்க சந்திரகிரியில் உள்ள சாளுவ நரசிங்கராயரின் உதவியைப் பெற முயன்றனர்.

3. மன்னன் கேசவ நாயக்கரும் எக்கட்டி கங்க நாயக்கரும் சந்திரகிரிக்குச் சென்று சாளுவ நரசிங்க ராயரிடம் உதவிக்காக வேண்டினர். 

சிருமன நாயக்கரின் படை பலம் குறித்த சாளுவ நரசிங்க ராயரின் கேள்விக்கு, சிருமன நாயக்கரும் அவரது வீரம் மிக்க மகன்களும் 700 குதிரைகள் மற்றும் காலாட்படைகளின் உதவியுடன் பூதிஹாலை பாதுகாத்துவருகின்றனர் என்று தெரிவித்தார்கள்.

சிருமன நாயக்கரின் அதிகாரத்தை அடக்கினால், "மேல்நாட்டின்" (மலைத்தொடர்களுக்கு மேலே உள்ள நாடு) அனைத்து மன்னர்களும்  அவருக்கு அடிமைகளாகி, ஆண்டுதோறும் காணிக்கை செலுத்துவார்கள் என்றும் உறுதியளித்தனர்.

அதற்குச் சாளுவ நரசிங்க ராயரும் சம்மதித்தார். பீமாவரம், ரங்கசமுத்திரம், கோரண்டலு, பெனுகொண்டா ஆகிய இடங்களில் அவர் தனது பெரிய படைகளை இறுதியாக ஆய்வு செய்தார்.

இந்தப் படையெடுப்பில் அவருடன் சென்ற சார்பு தளபதிகளான

* கொரண்டி திப்பராஜா, 

* கண்டிக்கோட்டை திருமலை ராஜா, 

* தாடெபத்ரே சிங்க ராஜா, 

* குருவராஜா, 

* தம்மராஜா, 

* பசவ ராஜா, 

* கொம்மாராஜா, 

* கோனேட்டி ராஜா, 

* திப்பராஜா, 

* திம்மராஜா, 

* வீரபானன், 

* பொம்மய்யா,

* போலக்கு நாகன், 

* வீர மொரசன் மற்றும் 

* ராமராஜா.

ஆகியோர், பெனுகொண்டாவில் இருந்து ஹிரியூர் வரை தங்களது அணிவகுப்பை தொடர்ந்தனர். ஹரவு ஏரிப் படுகையைக் கடந்து சென்றுக்கொண்டிருந்த போது, இடையில் பாடையெடுப்பாளர்களிடம் ஆணவத்துடன் நடந்துக்கொண்ட மிடிகேசியின் அரசனான ஓப நாயக்கர் தோற்கடிக்கப்பட்டார், மேலும் அவரது கோட்டை சாளுவ நரசிங்க ராயரின் போர்ப்படையினரால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. பின்னர் அவர்கள் ஹிரியூரை அடைந்தனர் அங்கே கூடி இருந்த கர்நாடக மன்னர்களான ஹொன்னவல்லி வேடராஜா, கேசவ ராஜா, ருத்ர ராஜய்யா சான்னம ராஜா மற்றும் செட்டி ராஜா போன்றோர் சாளுவ நரசிங்க ராயரையும் அவரது படையினரையும் மகுந்த மரியாதையுடன் வரவேற்றனர்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 216

4. பாகூர் மன்னர் கோவிந்தர், சிருமன நாயக்கரின் சிறந்த நண்பராக இருந்ததால், சிருமன நாயக்கருக்கு உதவி செய்துவிடக்கூடாது என்பதற்காக படையெடுப்பாளர்களால் முதலில் அவரது கோட்டை முற்றுகையிடப்பட்டது.

கோவிந்தர் முதல் தாக்குதலிலேயே மிகவும் பாதிக்கப்பட்டு சிருமன நாயக்கரின் உதவியை நாடினார். சிருமன நாயக்கரின் மகனான கச்சேந்திர யுவராஜா தனது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட போர்வீரர்களுடன், சாளுவ நரசிங்கராயரின் படையை வெட்டி சாய்த்துக்கொண்டே பாகூர் கோட்டைக்குள் நுழைந்தார்.

5. ஆனாலும், யுவராஜன் கச்சேந்திராவின் ஆலோசனையையும், ஆதரவையும் மறுத்த கோவிந்தர் சாளுவ நரசிங்க ராயரிடம் 7லட்சம் பொற்காசுகள் கொடுத்து சமாதானத்தை கோரினார்.

கச்சேந்திரனின் துணிச்சலையும் வீரத்தையும் கண்டு பெரிதும் மகிழ்ச்சியடைந்த சாளுவ நரசிங்க ராயரின் படையின் இடையில் மீண்டும் ஒரு பாதையை செதுக்கிக்கொண்டு சீற்றத்துடன் கச்சேந்திர யுவராஜா பூதிஹாலுக்கு திரும்பினார். 

பின்னர், வேதவதி ஆற்றைக் கடந்து பூதிஹாலை முற்றுகையிட்டனர். குமார மல்லண்ணா "முன்சின காலகா" (முன்வரிசையில் நின்று போராடும் மன உறுதி கொண்ட படைப்பிரிவு) படைப்பிரிவில் போரிட்ட  பல துணிச்சலான வீரர்களைக் கொன்றார்.

6. கங்கம்மா (கங்கையம்மன்) தேவிக்கு பூஜை செய்யும் போது விஷம் கலந்த கொழுக்கட்டைகளை வழங்கி பல எதிரி வீரர்களின் மரணத்தை ராணி சிக்கம்மா தேவி ஏற்படுத்தினார்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 217

7. முதலில் காக்கோலே கச்சண்ணாவும், குமார மல்லண்ணாவும் நரசிங்க ராயரின் படையில் பெரும் எண்ணிக்கையிலான வீரர்களை கொன்றனர்; வேதராஜா, கேசவ நாயக்கர், கேசவராஜா, ஏக்கட்டி கங்கராஜா ஆகியோர் போர்க்களத்தில் இருந்து உயிருக்கு பயந்து ஓடினர்.  பூதியாஹால் இளவரசர்கள் போர்க்களத்தை சூரையாடிவிட்டு வெற்றியுடன் திரும்பினர்.

8. சாளுவ நரசிங்க ராயர், சிருமன நாயக்கரின் வீர மகன்களின் துணிச்சலைக் கண்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தார். முதல் நாள் போர் நிறுத்தம் அறிவிக்கப்பட்டது. சாளுவ நரசிங்க ராயர் பூதிஹால் கோட்டையைச் சுற்றிப் பார்த்து அதன் அழகையும் அசைக்க முடியாத தன்மையையும் கண்டு வியந்தார். அவர் இந்த கோட்டையையும் அதன் துணிச்சலான பாதுகாவலர்களையும் காப்பாற்ற விரும்பினார். எனவே அவர் சிருமன நாயக்கரின் மைத்துனரான ருத்ர ராயரை சமாதானம் பேச அனுப்பினார். சமாதானத்தை ஏற்க மறுத்த சிருமன நாயக்கர் இறுதிவரை போராடுவேன் என்று அறிவித்தார். 

அப்போது நடந்த சண்டையில் சிருமன நாயக்கரின் நான்காவது மகனான் நம்பியண்ணா வீழ்ந்தார். சிருமன நாயக்கரின் மற்ற மகன்கள் எதிரிகளின் முகாமில் இருந்த பல வீரர்களைக் கொன்று சூரையிட்டு பெரிய அளவிலான செல்வங்களை கொண்டு வந்தனர்.

9. அதே இரவில் உத்தகிரி குமாரன் என்பவன், குமார மல்லண்ணாவை ஒரே போரில் சந்திப்பதாக தனது நம்பிக்கையான பணியாளின் மூலம் ரகசியமாக செய்தி அனுப்பினான். குமார மல்லண்ணா, தனது முகாமிலிருந்து யாருக்கும் தெரிவிக்காமல், கோட்டையை விட்டு வெளியே வந்து, அந்த வீரனுடன் போரிட்டு, உத்தகிரி குமாரனின் தலையையும் குதிரையையும் கோப்பையாகக் கொண்டு வந்தார்.

10. அடுத்த நாள் கடுமையான சண்டை நடந்தது. சாளுவ நரசிங்க ராயரின் நம்பிக்கைக்குரிய வீரரான விஸ்வராஜா, கோட்டைச் சுவர்களை அளக்க முயன்றபோது கொல்லப்பட்டார். அவருடன் போர்க்களத்திற்கு வந்த அவரது மனைவிகள் உடன்கட்டை ஏறி மரணமடைந்தனர். சிருமன நாயக்கரின் மூன்றாவது மகனான வீரபத்ரா யுத்தத்தில் ஏற்பட்ட காயத்தால் இறந்தார்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 218

11. யுத்தம் துவங்கி ஆறு மாதங்கள் கடந்துவிட்டன, வெற்றி ஆரம்பத்தில் இருந்ததைப் போலவே வெகு தொலைவில் இருந்ததால சாளுவ நரசிங்கராய விரக்தியடைந்தார். எனவே கோட்டைக்குள் செல்ல நகரத்தின் வெளிப்புறத்தில் இருந்து சுரங்கப்பாதை பாதை வெட்டப்பட்டது. அதிர்ஷ்டவசமாக சிருமன நாயக்கரின் மைத்துனர் ருத்ர ராயர்,கோட்டைக்குள் நுழைவதற்கு நிர்ணயிக்கப்பட்ட தேதிக்கு முந்தைய நாள் இரவில், தனது பாதுகாவலர்களின் மூலம்  சிருமன நாயக்கரின் கோட்டைக்குள் நுழைவதற்கு எதிர்பாதை தயார் செய்யும் நேரத்தில், அந்த ரகசியத்தை அவருக்குத் தெரிவித்தார். எதிரிகள் நுழைவாயிலுக்குள் நுழைய முயன்றபோது அவ்விடம் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது இதன்காரணமாக, 12,000 படையெடுப்பாளர்கள் எரித்துக் கொல்லப்பட்டனர்.

12. அடுத்த போரில் யுவராஜா கச்சண்ண உடையார் தான் இறப்பதற்கு முன் 700 வீரர்களைக் கொன்றார். சிருமன நாயக்கரின் சகோதரரான மல்ல நாயக்கரும் போரில் கொல்லப்பட்டார். சிருமன நாயக்கரின் மனைவியுடைய சகோதரர் என்பதால் அவரது நம்பிக்கைக்குரிய ஆதரவாளர் என கருதப்பட்ட வீரா நாயக்கர்,  கோட்டையிலிருந்து வெளிப்புறம் குதித்து சாளுவ நரசிம்ம ராயரின் படையில் இணைந்துக்கொண்டார். கச்சண்ணா மற்றும் மல்ல நாயக்கர் இறந்ததால், அடுத்த நாளே கோட்டையைத் தாக்குமாறு நரசிங்க ராயருக்கு அவர் அறிவுறுத்தினார். 

அதற்கு சாளுவ நரசிங்க ராயரும் ஒப்புக்கொண்டார். குமார மல்லண்ணா பெண்களையும், குழந்தைகளையும் எதிரிகளின் கைகளில் சிக்காமல் இருக்க அவர்களைக் கொல்ல வேண்டிய சூழ்நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார். அவரது இளைய சகோதரரான சோமைய்யா மற்றும் அவரது தங்கைகள் பெற்றோரின் வேண்டுகோளின் பேரில் காப்பாற்றப்பட்டனர்.

மேலும் ஒரு யோகியின் பராமரிப்பில் பெரும் தொகையிலான செல்வங்களை ஒப்படைத்தார் மற்றும் அவர் வயது வந்த பிறகு சோமைய்யாவை மீண்டும் அரசராக நிறுவிமாறு அந்த துறவியிடம் கூறிவிட்டு போர்க்களம் புகுந்தார் குமார மல்லண்ணா. சிங்கம் போல சண்டையிட்ட குமார மலைய்யா ஜோஹர் முடிந்த பிறகு போர்க்களத்தில் இறந்தார்.

குமார மல்லண்ணாவின் சிலை

வாளால் வெட்டப்பட்டு மண்ணில் வீழ்ந்த குமார மல்லய்யாவின் தலை வீரர்களின் மூலம் கொண்டு செல்லப்பட்டு, சாளுவ நரசிங்க ராயரிடம் காட்டப்பட்டது, அவர் பூதிஹால் குடிமக்களின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அலங்கரிக்கப்பட்ட பல்லக்கில் வைத்து ஊர்வலமாக அனுப்பினார். பின்னர் அது எரிக்கப்பட்டது, அவர் தெய்வமாக வணங்கப்பட்டார் மற்றும் அவருக்கு ஒரு கோவிலும் கட்டப்பட்டது, அது இன்றும் உள்ளது. 

சாளுவ நரசிங்க ராயர் வெற்றியுடன் கோட்டைக்குள் நுழைந்தார். பின்னர் அவர் ஹுளியார் சென்று அங்கிருந்து பெனுகொண்டாவிற்குச் சென்றார், அங்கு அவர் போரில் சிறப்பாக செயல்பட்ட தளபதிகளை பரிசுகளுடன் கௌரவித்து படைகளை கலைத்தார்.

சிறுவனாக இருந்த சோமய்யா இளைய பருவத்தை அடைந்த பிறகு பூதிஹாலின் சிம்மாசனத்தை ஆக்கிரமித்து, அதற்காக மறைத்து வைக்கப்பட்ட பணத்தின் உதவியுடன் அதை மீண்டும் கட்டி எழுப்பினார். மற்றும் ராஜ்ஜியத்தை மகிழ்ச்சியாக ஆட்சி செய்தார்.

பூதிஹால் என்பது மைசூர் மாநிலத்தின் சித்திரதுர்கா மாவட்டத்தில் உள்ள ஹோசதுர்கா தாலுக்காவில் உள்ள ஒரு கிராமம், இது தற்போது ஹோசதுர்கா நகரத்திற்கு தென்கிழக்கே 19 மைல் தொலைவில் ஸ்ரீராமபுரா என்று அழைக்கப்படுகிறது. வேதவதி ஆற்றின் வலது கரையில் பெல்லாரி மற்றும் சித்ரதுர்க்கா செல்லும் பெங்களூர் நெடுஞ்சாலையின் பிளவு பகுதியில் ஹிரியூர் உள்ளது. இது ஹரியூர் தாலுக்காவின் தலைமையகம் ஆகும்.

இவ்வூர், மாயசமுத்திரத்தைச் சேர்ந்த கேசவ நாயக்கர் என்ற அதிகாரியால் நிறுவப்பட்டது. பாகூர் என்பது ஹோசதுர்கா தாலுக்காவில் உள்ள ஒரு கிராமம். இக்கிராமம் முற்காலத்தில் முக்கித்துவம் மிக்க நகரமாக திகழ்ந்தது.

 நூல் குறிப்பு:- 

Mysore Gazetteers, Part 2, Page - 1352

நூலின் பெயர்:  சிருமன சரிதே

காண்டங்கள், வசனங்கள்:  13 காண்டங்களும், 1065 வசனங்களும் அடங்கியது.

நூல் இயற்றப்பட்டகாலம்: கி.பி.15ம் நூற்றாண்டு

 

ஆசிரியர்: கெஞ்ச ஷெட்டியின் மகன் ஸ்ரீ ராம கவி

நூலாசிரியரின் காலம்: கி.பி. 15ம் நூற்றாண்டு, இவர் பூதிஹால் மன்னர் சிருமன நாயக்கரின் சமக்காலத்தவர் ஆவார்.