புத்தூர்பாளையம் - குமார துளிபசி நாயுடு வம்சாவளி

 

 புத்தூர்பாளையம் கைப்பீது:- 

புத்தூர்பாளையம் கைப்பீது

சாளுவ நரசிம்மராயதேவ மஹாராயர் விஜயநகரத்தை ஆட்சி செய்த போது, ​​அவரின் கீழ் அதிகாரியாக பத்ர கொல்லவார் சாதியைச் சேர்ந்த சர்தார் வங்காரு குமார துளிபசி நாயுடு என்பவர் இருந்தார்.

 அப்போது பேரணிப்பேட்டையை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தவர் சம்பேட்டா வீர நரசிம்மராஜூ ஆவார். இவர் விஜயநகர மத்திய அரசாங்கத்திடம் பகைமையை வளர்த்துக் கொண்டார், அதன் விளைவாக லங்கமலைக்கு அருகிலுள்ள ஒரு இடத்திற்கு தனது படைகளுடன் இவர் குடிபெயர்ந்தார். குண்டாலா என்னும் கிராமத்தில் "ராஜுல செருவு (மன்னர் குளம்)" என்ற குளத்தினை வெட்டினார், அங்கு அவர் குடியேறி தனது இராணுப் படைகளை நிலை நிறுத்தினார். மேலும், அப்பகுதியை சுற்றியுள்ள 

(1) தோரணலா 

(2) பகாதி கனமா மற்றும் 

(3) ஜிலேலா

ஆகிய இடங்களில் மூன்று கோட்டைகளையும் கட்டிக்கொண்டார், கோட்டைகள் ஒவ்வொன்றும் அவரது படையுடன் பலப்படுத்தப்பட்டன. 

இத்தகைய சூழலில் எதிரிகளை சமாளிக்க, பாளையக்காரர் துளிபசி நாயுடு, அப்போதைய விஜயநகர பேரரசரான சாளுவ நரசிம்மதேவ மஹாராயரால் விஜயநகர அரசவைக்கு அழைக்கப்பட்டார்.

மேலும், சம்பேட்டா வீர நரசிம்மராஜூவின் ஆக்கிரமிப்பை தடுத்து நிறுத்தி அவர்களால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்ட பகுதிகளை மீட்கும்படி சாளுவ நரசிம்மராயர் அவருக்கு உத்திரவிட்டார். அதன்படி, குமார துளிபசி நாயுடு கமலாபுரத்தில் நுழைந்து போர் பிரகடனம் செய்தார்.

துளிபசி நாயுடுவின் படைகளை எதிர்க்க முடியாமல் சம்பேட்டா வீர நரசிம்மராஜூ உதயகிரிக்குப் தப்பியோடினார். கமலாபுரத்தில் தனது படைகளுடன் துளிபசி நாயுடு நிலைப்பெற்றிருந்தார், மேலும் ஏராளமான படைவீரர்களின் உதவியுடன் பாரா மற்றும் பிற கிராமங்களின் வழிகளை எதிரிப்படைகளிடமிருந்து பாதுகாத்து வந்தார்.

பிற்காலத்தில், துளிபசி நாயுடு இறந்த பிறகு அவரது மகன் பெத்த ராமகோப நாயுடுவும், அவருக்கு பின்னர் அவரது மகன் முசலி நாயுடுவும் பதவியேற்றனர். கிருஷ்ணதேவமகாராயரின் ஆட்சியின் போது, ​​முசலி நாயுடு விஜயநகர அரசாங்கத்திற்கு எதிராக கிளர்ச்சியில் ஈடுபட்டார், ஆனால் அவரது முயற்சியில் தோல்வியடைந்தார். பின்னர், முசலி நாயுடு தனது நடத்தைக்காக கிருஷ்ணதேவராயரிடம் மன்னிப்புக் கோரினார். ஜிலேலாவில் ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்த அரச வம்சத்தைச் சேர்ந்த ராமகோபதிராஜூவின் ஊடுருவலைத் தன்னால் எதிர்க்க முடியவில்லை என்று கிருஷ்ணதேவராயரிடம் முறையிட்டார். முசிலி ராயுடுவின் கோரிக்கையை பரிசிலீத்த கிருஷ்ணதேவராயர் முசலி நாயுடுவிற்கு தனக்கென ஒரு கிராமத்தை துவ்வூரில் உள்ள புஸ்பகிரிக்கும், பேரணிபாடிற்கும் இடையில் நிறுவும் அதிகாரத்தை அளித்தார். 

பிற்காலத்தில் இப்பகுதி மயானா-அப்துல்-நபி-கானின் சுபாவாக மாறியது. கடப்பாவின் நவாப்பான அப்துல்-நபி-கான் ஆட்சியின் போது புத்தூர் பகுதிகள் சன்னூர் தாலுகாவின் கீழ் கொண்டுவரப்பட்டது. அரசாங்கத்திற்கு செலுத்த வேண்டிய 250 விராகன் பணம் வரியாக நிர்ணயிக்கப்பட்டது. பின்னர் கடப்பாவைச் சேர்ந்த அப்துல்-ஹலீம்-கான், புத்தூர் பாளையக்கார வம்சாவளியை சேர்ந்த பசி நாயக்கர் மற்றும் போடி நாயக்கர் ஆகியோரை கிராமத்தில் உள்ள போர்படைகளின் தலைவராக நியமித்தார். இவர்கள் சாலிவாகன வருடம் 1700, விளம்பிவருடம் (கி.பி.1778) வரை, அதாவது நவாப்-ஹலீம்-கானின் ஆட்சியின் இறுதி வரை பதவியில் இருந்தனர். பின்னர் பகதூர் அதன் ஆட்சியாளரானார், மேலும் அவர் இப்பகுதிகளுக்கு வரியாக 450 விரகங்களை எடுத்துக்கொண்டார். 

புத்தூர்பாளையம் பாளையக்காரரின் குலம்

சாலிவாகன வருடம். 1708 இல், பிரபவ ஆண்டு, திப்பு சுல்தானின் கீழும் இதே அமைப்பு முறை தொடர்ந்தது. பட்டூர் கிராமம் பின்னர் மராட்டியர்களால் சூறையாடப்பட்டது. திப்பு சுல்தான் ஆட்சிக் காலத்தில் ஆண்டுக்கு 518 விராகங்கள் அரசால் இப்பகுதியில் இருந்து பெறப்பட்டன. 

இதே முறையில், சௌமிய வருடம், கி.பி. 1789 ஆம் ஆண்டு வரை, இக்கிராமம் சுல்தானின் கீழும், கி.பி. 1790 முதல் சித்தார்த்தி 1721 சக வருடம், (கி.பி.1799) வரை கோல்கொண்டா நிஜமல்லி கானின் கீழும், இருந்தது. பின்னர் இப்பகுதி கிழக்கிந்திய கம்பெனியின் கைகளுக்குச் சென்றது.

குறிப்பு:-

பத்ர கொல்லவார்

பத்ர கொல்ல (அல்லது) பத்ர யார்கர்லு, என்னும் கொல்லவார் சமூக உட்பிரிவு, கன்னிக கொல்லலு பிரிவிலிருந்து பிரிந்து பாளையக்காரர் மற்றும் நாயுடு போன்ற பட்டங்களை பெற்றதாக கூறப்படுகிறது.