சிருமனா சரிதே - ஸ்ரீ ராம கவி

 

சிருமனா சரிதே - ஸ்ரீ ராம கவி:-

சிருமனா சரிதே

சிருமன நாயக்கர் மற்றும் அவரது வீரம்மிக்க ஐந்து மகன்களும் கி.பி. 15 ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில் பூதிஹாலை தலைநகரமாகக் கொண்டு ஒரு சிறிய சாம்ராஜ்யத்தை ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தனர். அவர்களின் வீழ்ச்சி பற்றி சாங்கத்ய நடையில் உள்ள இரண்டு கன்னட படைப்புகளில் வெவ்வேறு கவிஞர்களால் எளிமையான மற்றும் விறுவிறுப்பான முறையில் விவரிக்கப்பட்டுள்ளன. கவிஞர் சித்த மல்லாவின் "சிருமனா சாங்கத்யம்", கவிச்சரிதே என்னும் நூலின் இரண்டாம் பாகத்தில், பக்கம் 556 இல் விவரக்கப்பட்டுள்ளது. 

1703ல் ஸ்ரீ சித்தமல்ல கவி எழுதிய சிருமனா சங்கத்யா

13 காண்டங்களும் 1065 வசனங்களும் அடங்கிய "சிருமன சரிதே" என்ற பெயரில் கெஞ்ச ஷெட்டியின் மகன் கவி ராமன் எழுதிய மற்றொரு படைப்பில் உள்ள வரலாற்று விவரங்களை நாம் கீழ்கண்டவாறு காணலாம்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 215

இக்கதையின் சுருக்கம் பின்வருமாறு: 

1. கொல்லவாரு சமூகத்தைச் சேர்ந்த சிருமன நாயக்கர் என்ற அரசர், பூதிஹால் என்னும் சாம்ராஜ்ஜியத்தை அவரது ராணி சிக்கம்மா மற்றும் ஐந்து போர்தீரம் மிக்க மகன்களான, 

1, கச்சண்ணா (கச்சப்ப உடையார்), 

2, குமார மல்லண்ணா, 

3, வீரபத்ரா, 

4, நம்பியண்ணா மற்றும் 

5, சோமைய்யா 

ஆகியோருடன் ஆட்சி செய்து வந்தார். 

அரசர் சிருமன நாயக்கர் பூதிஹல்லில் கோவில்கொண்டுள்ள சோமேஸ்வரரான சிவபெருமானின் தீவிர பக்தர். அவர் தனது திறமையான மற்றும் நேர்மையான அமைச்சரான கல்லராசனின் உதவியால் அமைதியுடனும், ஞானத்துடனும் தனது ராஜ்ஜியத்தை ஆட்சி செய்தார். 

ஒருமுறை, அவர் அண்டை ராஜ்ஜியமான ஹிரியூரில் உள்ள ஒரு காட்டிற்கு வேட்டையாடச் சென்றார், அங்கு தசரத ராமேஸ்வர சுவாமி கோயிலைக் கண்டார். அவர் பக்தியுடன் அக்கடவுளை வணங்கினார் மற்றும் கந்தம் (சந்தன சாந்து) மற்றும் பிரசாதங்களை பெற்றுக் கொண்டு, அரண்மனை திரும்பினார்.

2. ஹிரியூர் மன்னர் கேசவ நாயக்கர், தனது அண்டை அரசின் ஆட்சியாளரான சிருமன நாயக்கர் வேட்டைக்கு வரும்பொழுது தன்னுடைய நாட்டின் பாதுகாக்கப்பட்ட எல்லையை ஆக்கிரமித்துவிட்டதாகக் கருதி கோபமடைந்தார், மேலும் அவர் பூதிஹாலுக்கு எதிராக படையெடுத்துச் சென்றார். ஆனால், சிருமன நாயக்கரால் அவர் தோற்கடிக்கப்பட்டார். 

படுதோல்வியடைந்த கேசவ நாயக்கர் தனது அண்டை நாட்டு மன்னர்களின் உதவியுடன் சிருமன நாயக்கருக்கு சொந்தமான சிங்கடகெரே கோட்டையை முற்றுகையிட்டார். முற்றுகையை எதிர்கொண்ட குமார மல்லண்ணா எதிரிகளின் கூட்டுப் படைகளைத் தோற்கடித்து, அவர்களின் குதிரைகளையும் கால்நடைகளையும் கைப்பற்றி, அதற்காக ஒரு பிரத்யேக தொழுவத்தைக் நிறுவி, அதற்கு "ஹிரியூர் தொழுவம்" என்று பெயரிட்டனர். 

தோற்கடிக்கப்பட்ட மன்னர்கள் அனைவரும் ஹிரியூரில் ஒன்றுக்கூடி, சிருமன நாயக்கரை தண்டிக்க சந்திரகிரியில் உள்ள சாளுவ நரசிங்கராயரின் உதவியைப் பெற முயன்றனர்.

3. மன்னன் கேசவ நாயக்கரும் எக்கட்டி கங்க நாயக்கரும் சந்திரகிரிக்குச் சென்று சாளுவ நரசிங்க ராயரிடம் உதவிக்காக வேண்டினர். 

சிருமன நாயக்கரின் படை பலம் குறித்த சாளுவ நரசிங்க ராயரின் கேள்விக்கு, சிருமன நாயக்கரும் அவரது வீரம் மிக்க மகன்களும் 700 குதிரைகள் மற்றும் காலாட்படைகளின் உதவியுடன் பூதிஹாலை பாதுகாத்துவருகின்றனர் என்று தெரிவித்தார்கள்.

சிருமன நாயக்கரின் அதிகாரத்தை அடக்கினால், "மேல்நாட்டின்" (மலைத்தொடர்களுக்கு மேலே உள்ள நாடு) அனைத்து மன்னர்களும்  அவருக்கு அடிமைகளாகி, ஆண்டுதோறும் காணிக்கை செலுத்துவார்கள் என்றும் உறுதியளித்தனர்.

அதற்குச் சாளுவ நரசிங்க ராயரும் சம்மதித்தார். பீமாவரம், ரங்கசமுத்திரம், கோரண்டலு, பெனுகொண்டா ஆகிய இடங்களில் அவர் தனது பெரிய படைகளை இறுதியாக ஆய்வு செய்தார்.

இந்தப் படையெடுப்பில் அவருடன் சென்ற சார்பு தளபதிகளான

* கொரண்டி திப்பராஜா, 

* கண்டிக்கோட்டை திருமலை ராஜா, 

* தாடெபத்ரே சிங்க ராஜா, 

* குருவராஜா, 

* தம்மராஜா, 

* பசவ ராஜா, 

* கொம்மாராஜா, 

* கோனேட்டி ராஜா, 

* திப்பராஜா, 

* திம்மராஜா, 

* வீரபானன், 

* பொம்மய்யா,

* போலக்கு நாகன், 

* வீர மொரசன் மற்றும் 

* ராமராஜா.

ஆகியோர், பெனுகொண்டாவில் இருந்து ஹிரியூர் வரை தங்களது அணிவகுப்பை தொடர்ந்தனர். ஹரவு ஏரிப் படுகையைக் கடந்து சென்றுக்கொண்டிருந்த போது, இடையில் பாடையெடுப்பாளர்களிடம் ஆணவத்துடன் நடந்துக்கொண்ட மிடிகேசியின் அரசனான ஓப நாயக்கர் தோற்கடிக்கப்பட்டார், மேலும் அவரது கோட்டை சாளுவ நரசிங்க ராயரின் போர்ப்படையினரால் ஆக்கிரமிக்கப்பட்டது. பின்னர் அவர்கள் ஹிரியூரை அடைந்தனர் அங்கே கூடி இருந்த கர்நாடக மன்னர்களான ஹொன்னவல்லி வேடராஜா, கேசவ ராஜா, ருத்ர ராஜய்யா சான்னம ராஜா மற்றும் செட்டி ராஜா போன்றோர் சாளுவ நரசிங்க ராயரையும் அவரது படையினரையும் மகுந்த மரியாதையுடன் வரவேற்றனர்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 216

4. பாகூர் மன்னர் கோவிந்தர், சிருமன நாயக்கரின் சிறந்த நண்பராக இருந்ததால், சிருமன நாயக்கருக்கு உதவி செய்துவிடக்கூடாது என்பதற்காக படையெடுப்பாளர்களால் முதலில் அவரது கோட்டை முற்றுகையிடப்பட்டது.

கோவிந்தர் முதல் தாக்குதலிலேயே மிகவும் பாதிக்கப்பட்டு சிருமன நாயக்கரின் உதவியை நாடினார். சிருமன நாயக்கரின் மகனான கச்சேந்திர யுவராஜா தனது தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட போர்வீரர்களுடன், சாளுவ நரசிங்கராயரின் படையை வெட்டி சாய்த்துக்கொண்டே பாகூர் கோட்டைக்குள் நுழைந்தார்.

5. ஆனாலும், யுவராஜன் கச்சேந்திராவின் ஆலோசனையையும், ஆதரவையும் மறுத்த கோவிந்தர் சாளுவ நரசிங்க ராயரிடம் 7லட்சம் பொற்காசுகள் கொடுத்து சமாதானத்தை கோரினார்.

கச்சேந்திரனின் துணிச்சலையும் வீரத்தையும் கண்டு பெரிதும் மகிழ்ச்சியடைந்த சாளுவ நரசிங்க ராயரின் படையின் இடையில் மீண்டும் ஒரு பாதையை செதுக்கிக்கொண்டு சீற்றத்துடன் கச்சேந்திர யுவராஜா பூதிஹாலுக்கு திரும்பினார். 

பின்னர், வேதவதி ஆற்றைக் கடந்து பூதிஹாலை முற்றுகையிட்டனர். குமார மல்லண்ணா "முன்சின காலகா" (முன்வரிசையில் நின்று போராடும் மன உறுதி கொண்ட படைப்பிரிவு) படைப்பிரிவில் போரிட்ட  பல துணிச்சலான வீரர்களைக் கொன்றார்.

6. கங்கம்மா (கங்கையம்மன்) தேவிக்கு பூஜை செய்யும் போது விஷம் கலந்த கொழுக்கட்டைகளை வழங்கி பல எதிரி வீரர்களின் மரணத்தை ராணி சிக்கம்மா தேவி ஏற்படுத்தினார்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 217

7. முதலில் காக்கோலே கச்சண்ணாவும், குமார மல்லண்ணாவும் நரசிங்க ராயரின் படையில் பெரும் எண்ணிக்கையிலான வீரர்களை கொன்றனர்; வேதராஜா, கேசவ நாயக்கர், கேசவராஜா, ஏக்கட்டி கங்கராஜா ஆகியோர் போர்க்களத்தில் இருந்து உயிருக்கு பயந்து ஓடினர்.  பூதியாஹால் இளவரசர்கள் போர்க்களத்தை சூரையாடிவிட்டு வெற்றியுடன் திரும்பினர்.

8. சாளுவ நரசிங்க ராயர், சிருமன நாயக்கரின் வீர மகன்களின் துணிச்சலைக் கண்டு மகிழ்ச்சி அடைந்தார். முதல் நாள் போர் நிறுத்தம் அறிவிக்கப்பட்டது. சாளுவ நரசிங்க ராயர் பூதிஹால் கோட்டையைச் சுற்றிப் பார்த்து அதன் அழகையும் அசைக்க முடியாத தன்மையையும் கண்டு வியந்தார். அவர் இந்த கோட்டையையும் அதன் துணிச்சலான பாதுகாவலர்களையும் காப்பாற்ற விரும்பினார். எனவே அவர் சிருமன நாயக்கரின் மைத்துனரான ருத்ர ராயரை சமாதானம் பேச அனுப்பினார். சமாதானத்தை ஏற்க மறுத்த சிருமன நாயக்கர் இறுதிவரை போராடுவேன் என்று அறிவித்தார். 

அப்போது நடந்த சண்டையில் சிருமன நாயக்கரின் நான்காவது மகனான் நம்பியண்ணா வீழ்ந்தார். சிருமன நாயக்கரின் மற்ற மகன்கள் எதிரிகளின் முகாமில் இருந்த பல வீரர்களைக் கொன்று சூரையிட்டு பெரிய அளவிலான செல்வங்களை கொண்டு வந்தனர்.

9. அதே இரவில் உத்தகிரி குமாரன் என்பவன், குமார மல்லண்ணாவை ஒரே போரில் சந்திப்பதாக தனது நம்பிக்கையான பணியாளின் மூலம் ரகசியமாக செய்தி அனுப்பினான். குமார மல்லண்ணா, தனது முகாமிலிருந்து யாருக்கும் தெரிவிக்காமல், கோட்டையை விட்டு வெளியே வந்து, அந்த வீரனுடன் போரிட்டு, உத்தகிரி குமாரனின் தலையையும் குதிரையையும் கோப்பையாகக் கொண்டு வந்தார்.

10. அடுத்த நாள் கடுமையான சண்டை நடந்தது. சாளுவ நரசிங்க ராயரின் நம்பிக்கைக்குரிய வீரரான விஸ்வராஜா, கோட்டைச் சுவர்களை அளக்க முயன்றபோது கொல்லப்பட்டார். அவருடன் போர்க்களத்திற்கு வந்த அவரது மனைவிகள் உடன்கட்டை ஏறி மரணமடைந்தனர். சிருமன நாயக்கரின் மூன்றாவது மகனான வீரபத்ரா யுத்தத்தில் ஏற்பட்ட காயத்தால் இறந்தார்.

The Quarterly Journal of the Mythic Society
Volume 37, Page - 218

11. யுத்தம் துவங்கி ஆறு மாதங்கள் கடந்துவிட்டன, வெற்றி ஆரம்பத்தில் இருந்ததைப் போலவே வெகு தொலைவில் இருந்ததால சாளுவ நரசிங்கராய விரக்தியடைந்தார். எனவே கோட்டைக்குள் செல்ல நகரத்தின் வெளிப்புறத்தில் இருந்து சுரங்கப்பாதை பாதை வெட்டப்பட்டது. அதிர்ஷ்டவசமாக சிருமன நாயக்கரின் மைத்துனர் ருத்ர ராயர்,கோட்டைக்குள் நுழைவதற்கு நிர்ணயிக்கப்பட்ட தேதிக்கு முந்தைய நாள் இரவில், தனது பாதுகாவலர்களின் மூலம்  சிருமன நாயக்கரின் கோட்டைக்குள் நுழைவதற்கு எதிர்பாதை தயார் செய்யும் நேரத்தில், அந்த ரகசியத்தை அவருக்குத் தெரிவித்தார். எதிரிகள் நுழைவாயிலுக்குள் நுழைய முயன்றபோது அவ்விடம் தீக்கிரையாக்கப்பட்டது இதன்காரணமாக, 12,000 படையெடுப்பாளர்கள் எரித்துக் கொல்லப்பட்டனர்.

12. அடுத்த போரில் யுவராஜா கச்சண்ண உடையார் தான் இறப்பதற்கு முன் 700 வீரர்களைக் கொன்றார். சிருமன நாயக்கரின் சகோதரரான மல்ல நாயக்கரும் போரில் கொல்லப்பட்டார். சிருமன நாயக்கரின் மனைவியுடைய சகோதரர் என்பதால் அவரது நம்பிக்கைக்குரிய ஆதரவாளர் என கருதப்பட்ட வீரா நாயக்கர்,  கோட்டையிலிருந்து வெளிப்புறம் குதித்து சாளுவ நரசிம்ம ராயரின் படையில் இணைந்துக்கொண்டார். கச்சண்ணா மற்றும் மல்ல நாயக்கர் இறந்ததால், அடுத்த நாளே கோட்டையைத் தாக்குமாறு நரசிங்க ராயருக்கு அவர் அறிவுறுத்தினார். 

அதற்கு சாளுவ நரசிங்க ராயரும் ஒப்புக்கொண்டார். குமார மல்லண்ணா பெண்களையும், குழந்தைகளையும் எதிரிகளின் கைகளில் சிக்காமல் இருக்க அவர்களைக் கொல்ல வேண்டிய சூழ்நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார். அவரது இளைய சகோதரரான சோமைய்யா மற்றும் அவரது தங்கைகள் பெற்றோரின் வேண்டுகோளின் பேரில் காப்பாற்றப்பட்டனர்.

மேலும் ஒரு யோகியின் பராமரிப்பில் பெரும் தொகையிலான செல்வங்களை ஒப்படைத்தார் மற்றும் அவர் வயது வந்த பிறகு சோமைய்யாவை மீண்டும் அரசராக நிறுவிமாறு அந்த துறவியிடம் கூறிவிட்டு போர்க்களம் புகுந்தார் குமார மல்லண்ணா. சிங்கம் போல சண்டையிட்ட குமார மலைய்யா ஜோஹர் முடிந்த பிறகு போர்க்களத்தில் இறந்தார்.

குமார மல்லண்ணாவின் சிலை

வாளால் வெட்டப்பட்டு மண்ணில் வீழ்ந்த குமார மல்லய்யாவின் தலை வீரர்களின் மூலம் கொண்டு செல்லப்பட்டு, சாளுவ நரசிங்க ராயரிடம் காட்டப்பட்டது, அவர் பூதிஹால் குடிமக்களின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அலங்கரிக்கப்பட்ட பல்லக்கில் வைத்து ஊர்வலமாக அனுப்பினார். பின்னர் அது எரிக்கப்பட்டது, அவர் தெய்வமாக வணங்கப்பட்டார் மற்றும் அவருக்கு ஒரு கோவிலும் கட்டப்பட்டது, அது இன்றும் உள்ளது. 

சாளுவ நரசிங்க ராயர் வெற்றியுடன் கோட்டைக்குள் நுழைந்தார். பின்னர் அவர் ஹுளியார் சென்று அங்கிருந்து பெனுகொண்டாவிற்குச் சென்றார், அங்கு அவர் போரில் சிறப்பாக செயல்பட்ட தளபதிகளை பரிசுகளுடன் கௌரவித்து படைகளை கலைத்தார்.

சிறுவனாக இருந்த சோமய்யா இளைய பருவத்தை அடைந்த பிறகு பூதிஹாலின் சிம்மாசனத்தை ஆக்கிரமித்து, அதற்காக மறைத்து வைக்கப்பட்ட பணத்தின் உதவியுடன் அதை மீண்டும் கட்டி எழுப்பினார். மற்றும் ராஜ்ஜியத்தை மகிழ்ச்சியாக ஆட்சி செய்தார்.

பூதிஹால் என்பது மைசூர் மாநிலத்தின் சித்திரதுர்கா மாவட்டத்தில் உள்ள ஹோசதுர்கா தாலுக்காவில் உள்ள ஒரு கிராமம், இது தற்போது ஹோசதுர்கா நகரத்திற்கு தென்கிழக்கே 19 மைல் தொலைவில் ஸ்ரீராமபுரா என்று அழைக்கப்படுகிறது. வேதவதி ஆற்றின் வலது கரையில் பெல்லாரி மற்றும் சித்ரதுர்க்கா செல்லும் பெங்களூர் நெடுஞ்சாலையின் பிளவு பகுதியில் ஹிரியூர் உள்ளது. இது ஹரியூர் தாலுக்காவின் தலைமையகம் ஆகும்.

இவ்வூர், மாயசமுத்திரத்தைச் சேர்ந்த கேசவ நாயக்கர் என்ற அதிகாரியால் நிறுவப்பட்டது. பாகூர் என்பது ஹோசதுர்கா தாலுக்காவில் உள்ள ஒரு கிராமம். இக்கிராமம் முற்காலத்தில் முக்கித்துவம் மிக்க நகரமாக திகழ்ந்தது.

 நூல் குறிப்பு:- 

Mysore Gazetteers, Part 2, Page - 1352

நூலின் பெயர்:  சிருமன சரிதே

காண்டங்கள், வசனங்கள்:  13 காண்டங்களும், 1065 வசனங்களும் அடங்கியது.

நூல் இயற்றப்பட்டகாலம்: கி.பி.15ம் நூற்றாண்டு

 

ஆசிரியர்: கெஞ்ச ஷெட்டியின் மகன் ஸ்ரீ ராம கவி

நூலாசிரியரின் காலம்: கி.பி. 15ம் நூற்றாண்டு, இவர் பூதிஹால் மன்னர் சிருமன நாயக்கரின் சமக்காலத்தவர் ஆவார்.