காட்டமராஜு சரித்திரா - பாகம் 2

காட்டமராஜு சரித்திரா தொடர்ச்சி (2ம் பாகம்):-

காட்டமராஜு 

காட்டமராஜு தனது சகோதரர்கள் மற்றும் உறவினர்களை அன்புடன் வரவேற்றார். ஆனால் முன்னோர்களுக்கு திதி கொடுக்கச் சென்ற பக்தீரண்ணா மட்டும் காசியிலிருந்து இன்னும் திரும்பவில்லை என்பதால் காட்டமராஜு மற்றும் அவரது உறவினர்கள் சிறிது கவலையடைந்தனர், அதே நேரத்தில்
போரின் தொடக்கத்திற்காக ஆவலுடன் காத்திருந்தனர். அதே சமயம், நல்லசித்தியும் தனது படைத்தளபதி கட்கா திக்கண்ணாவை எர்ரகீடபாடுவில் நடக்கவிருக்கும் போருக்கு தயாராக இருக்குமாறு உத்தரவிட்டார்.
எர்ரகடபாடு போருக்கு தயாராகும் அதே நேரத்தில் படைகளை தயார் செய்வதைத் தவிர, திக்கண்ணா தங்கள் ராஜ்ஜியத்தின் அண்டை ராஜாக்கள் மற்றும் தங்களுக்கு உட்பட்ட சிற்றசர்களையும் போரில் உதவ வருமாறு ஓலை அனுப்பி படை உதவிகள் பெற்றார்.





யுத்தத்தின் முதல் மற்றும் இரண்டாம் நாள்:-

காட்டமராஜு சிலை

இரு படைகளுக்கும் இடையிலான போர் எர்ரகடபாடுவில் தொடங்கியது,
தொடர்ந்து எட்டு நாட்கள் இப்பெரும் போர் நீடித்தது. போரின் முதல் நாளில்,
சல்லப்பின்னமணீது கட்டமராஜுவின் படைகளைகளுக்கு தலைமை தாங்கினார்.  நல்லசித்தியின் சார்பில் தெலுங்கு சோழர்களின் படைக்கு கட்கா திக்கண்ணா தலைமை தாங்கினார். இருப்படைகளுக்குமான இந்த யுத்தம் சாகலகொண்டாவில் நடந்தது.
கடுமையான போரில் நெல்லூர் படைகள் தோற்கடிக்கப்பட்டன. இத்தகைய நிகழ்வினால் அதிர்ச்சியடைந்த கட்கா
டிக்கானா போர்நிறுத்தத்தை அறிவித்தார். சல்லபின்னமணீது திக்கண்ணாவை நெருங்கு,
 அவனிடம் , “ ஒரு பிராமணரைக் கொல்வது மிகப் பெரிய பாவம், எனவே நான் உன்னை ஒன்றும் செய்யாமல் விட்டுச்செல்கிறேன்; போர்க்களத்தை விடுத்து வீட்டிற்குச் செல்லுங்கள் " என வீரமொழியுரைத்தார் அவமானத்தால் தலைகுனிந்த கட்கா திக்கண்ணா தோல்வியடைந்த தனது எஞ்சய படைவீரர்களுடன் நெல்லூர் திரும்பினார். இதன்விளைவாக நெல்லூர் மக்களாலும், மற்றும் அவரது சொந்த குடும்ப உறுப்பினர்களாலும் திக்கண்ணா பெரிதும் அவமதிக்கப்பட்டார்.
கடுமையாக காயமடைந்த திக்கண்ணா தோல்விக்கு பழிவாங்குவதாக சபதமேற்றார், மேலும் கூடுதல்
படைகளுடன் மறுநாள் போருக்கு மீண்டும் சென்றார். அவரைத் திரும்பிப் பார்த்த சல்லபின்னமணீது
ஒரு பிராமணரைக் கொல்லும் இத்தகைய சூழ்நிலை இருப்பைத மிகுந்த தொந்தரவாக கருதினார். இதனால், தனது அமைச்சர்களில் ஒருவரான பிரம்மருத்ரையா சல்லபின்னமணீதுவை அணுகி, தான் ஒரு சைவ பிராமணர் என்றும் ஒரு பிராமணர் இன்னொரு பிராமணரைக் கொல்வது குற்றமாகாது எனக் கூறினார், எனவே கட்கா திக்கண்ணாவைக் கொல்ல தனக்கு அனுமதி அளிக்குமாறு சல்லபின்னமணீதுவிடம் பிரம்மருத்ரையா கோட்டுக்கொண்டார்.
இறுதியாக பிரம்மருத்ரையாவின் கோரிக்கையை சல்லபின்னமணீது ஏற்றுக்கொண்டார். போரில், கட்கா திக்கண்ணா குதிரையில் வந்த போது, ​​பிரம்மருத்ரையா ஒரு காளை மீது அமர்ந்து வந்தார். ஒருபக்கம் கொல்லவார் படைகள் நெல்லூர் சோழப்படையை மிகவும் மூர்க்கத்தனமாக தாக்கி ஆயிரக்கணக்கானோரைக் கொன்றது. இறுதியாக, பிரம்மருத்ரையா திக்கண்ணாவைத் தாக்கினார், மேலும் தனது வாளை எடுத்து ஒரே வெட்டில் திக்கண்ணாவின் தலையை துண்டித்து கொன்றார். இதன் விளைவாக, நல்லசித்தியின் படைகள் பெல்-மெல் பகுதிக்கு தப்பி ஒடியதால் போர் இடையில் நிறுத்தப்பட்டது. இருப்பினும், போரில் படுகாயமடைந்த பிரம்மையா களத்திலேயே வீரமரணமடைந்தார்.
கட்கா திக்கண்ணாவின் மரணமடைந்ததும், நல்லசித்தியின் படைகள் நெல்லூரை நோக்கி பின்வாங்கினார், நகரம் முழுவதும் அவரது மரணத்திற்கு இரங்கல் தெரிவித்தது, திக்கண்ணாவின் மனைவி உடன்கட்டை ஏறினார். கொல்லவார்களும் தங்களின் தரப்பில் வீரமரணமடைந்த அமைச்சர் பிரம்மருத்ரையாவின் உடலுக்கு இறுதி மரியாதையும், அஞ்சலியும் செலுத்தினர். தளபதி. கட்கா திக்கண்ணாவின் மரணம் மன்னர் நல்லசித்தியைக் மிகவும் கோபப்படுத்தியது, கொல்லவார்களை தோற்கடிக்கும் உறுதியுடன் அவர் போரில் இறங்கினார். மேலும், அவரது
சகோதரர்களான எர்ரசித்தி, பாபசித்தி, கஸ்தூரிசித்தி, குமாரசித்தி மற்றும் அமைச்சர்கள் சிங்கர்லா பீமண்ணா, மற்றும் கந்தகோபால மன்னர்கள் ஆகியோர் போரில் அவரை பின்தொடர்ந்தனர்.





யுத்தத்தின் மூன்றாம் நாள்:-




மூன்றாம் நாள், சல்லபின்னமணீது, மற்றும் அவரது சகோதரர்கள் கோவிந்துடு, கோனேரு புண்யுடு, மற்றும் வெங்கடாத்ரி நாயுடு ஆகியோர் கட்டமராஜுவின் படைகளை வழிநடத்தி போருக்குச் சென்றனர். உடன்
அவர்களுடன், சமிடிபாக்கா பொம்மா தலைமையிலான கோசாங்கி வீரர்களின் படையும் உடன் சென்றது. சாகலகொண்டா போர்களத்தில் கடுமையான போர் ஏற்பட்டது, இதன் முடிவில் நல்லசித்தியின்
இளைய சகோதரர் குமாரசித்தி, மற்றும் சல்லபின்னமணீதுவின் சகோதரர்கள் அனைவரும் வீரமரணமடைந்தனர். இந்த யுத்த நாளின் இறுதியில் கொல்லவார்களின் படை பின்வாங்க நேரிட்டது. 3ம் நாள் போர் முடிவடைந்தபின், நல்லசித்தி தனது படைகளுடன் பஞ்சலிங்கலா மலையை நோக்கி சென்று அங்கே ஓய்வெடுத்தனர்.





யுத்தத்தின் நான்காம் நாள்:-

பொல்லாவு  (பொலி ஆவு)

நான்காவது நாளில், கட்டமராஜு பள்ளிக்கொண்டாவின் ஆலோசனையை நாடினார். அதற்கு பள்ளிக்கொண்டா ஆழ்ந்து யோசித்து ஒரு யோசனை சொன்னார். அதன்படி
பொல்லாவு (புள்ளிகள் இல்லா வெள்ளை மாடு), இப்பசுவை கொல்லவார்கள் போருக்கு செல்லும் முன் வழிப்படச்செய்தார், அவ்வாறு, கட்டமராஜுவின் மந்திரியான பள்ளிக்கொண்டா மற்றும் பிற முக்கிய கொல்லவார் சமுகபெரியவர்கள்
பொல்லாவின் கால்களை தண்ணீரில் கழுவி, மாட்டை மஞ்சளால் அலங்கரித்தனர் மற்றும் நாமம் இட்டு, மாலைகள் மற்றும் பலவிதமான நகைகளை சுற்று அணிவித்து போரில் கொல்லவார்களுக்கு வெற்றியைத் தேடித் தரவேண்டும் என பொல்லாவுவை (புனித பசு) ஜெபித்தனர். பிறகு கொல்லவார்கள் நல்லசித்தியின் படைகள் முகாமிட்டிருந்த இடத்திற்கு பசுவை அழைத்துச் சென்றனர். போர்
தொடங்கியதும், பொல்லாவு போர்க்களம் புகுந்து நல்லசித்தியின் பல வீரர்களைக் கொன்று கடுமையான தாக்குதல்களை நடத்தியது. இதனால் நல்லசித்தியின் படைவீரர்கள் பலர் பொல்லாவுவின் கூரிய கொம்புகளுக்கு இரையாகினர் . இத்தகைய சூழலின் காரணமாக நல்லசித்தி மன்னர்  பசுவைக் கொல்ல விலங்குகளை பிடிப்பதில் நிபுணர்களான போயர்களை களத்தில் இறங்கினார். ஒரு பெரும் முயற்சிக்குப் பிறகு பொல்லாவு போயர்களால் கொலை செய்யப்பட்டது. உயிர் தியாகம் செய்த பொல்லாவு பகவான் மகா விஷ்ணுவின் இருப்பிடமான வைகுண்டத்தை அடைந்தது.





யுத்தத்தின் ஐந்தாம் நாள்:-

கொங்கவாலு கத்தி

ஐந்தாவது நாளில், காட்டமராஜுவின் படைகள் மாதங்கி சமூகத்தை சேர்ந்த பீர்ணீடு என்பவரால் வழிநடத்தப்பட்டன. இவரது தந்தை முசிலினீது பள்ளிகுரு போரில் வீரமரணம் அடைந்தவர் அந்நிகழ்வின் காரணமாக இவரது தாயும் சதி உடன்கட்டை ஏறினார். எனவே இளம் வயதிலேயை தாய் மற்றும் தந்தையை இழந்த பீர்ணீடுவை கட்டமராஜுவின் அத்தையான ஸ்ரீதேவி தான் எடுத்து வளர்த்தார். எனவே பீரணீடு காட்டமராஜு வம்சத்தவரிடம் மிகுந்த விஸ்வாசமுடையவர். எனவே அவர் காட்டமராஜுவின் நம்பகமான அமைச்சராகவும் மற்றும் வலிமையான ஆறாயிரம்  கோசங்கி வீரர்களின் தளபதியாகவும் அவர் பணியமர்த்தப்பட்டார். கோசாங்கிகளின் முதன்மை ஆயுதமானது கொங்கவாலு கத்தி (பட்டாக்கத்தி) ஆகும். ஆகவே பீர்ணீடு தனது வீரர்களுடன் மங்கலிபடு போர்களத்திற்கு சென்று நல்லசித்தியின் படைகளைத் தாக்கி, அவர்களின் எண்ணற்ற படைவீரர்களை கொன்றார். இந்நிகழ்வு நல்லசித்திராஜுவைக் அச்சமடையச் செய்தது. எனவே நல்லசித்தி தனது படைவீரர்களிடம் கோசாங்கி படைகளை வீரியத்துடன் தாக்குமாறு கட்டளையிட்டார். போரின் இறுதியில் கோசாங்கிகள், மற்றும் பீர்ணீடுவைக் கொல்வதில் நல்லசித்தியின் படைகள் வெற்றிப்பெற்றன. பீர்ணீடுவின் வீரமரணத்திற்கு பிறகு, அன்றைய தினம் போர் முடிவுக்கு வந்தது, போர் முடிந்த பிறகு அருகில் இருந்த கோட்டப்பக்கொண்டாவில் ஓய்வெடுக்க நல்லசித்தி முடிவு செய்தார். ஆனால், அதற்கு முன் அவர் பீர்ணீடுவின் தீவிர ஆதரவாளரான கொம்மு கசிணீதுவின் சவாலை  ஏற்க வேண்டி இருந்தது, வீீரத்துடன் போரிட்ட போதும் கசிணீதுவால் வெற்றியடைய முடியவில்லைை எனவே களத்திலேயே அவர் வீீர மரணமடைந்தார்.






யுத்தத்தின் ஆறாம் நாள்:-

நெல்லூரின் பல்லேரு ஆற்றங்கரையில் அமைக்கப்ட்டுள்ள காட்டமராஜு சிலை

ஐந்தாம் நாள் போருக்குப் பிறகு கட்டமராஜு தனது மருமகனும் அயித்தமராஜுவின் மகனுமான அல்லுடாதென்னா மற்றும் சில கொல்லவார் குடும்பங்கள் மற்றும் கால்நடை மந்தைகளுடன் கட்டகம் பகுதிக்கு அனுப்பிவைத்தார். கட்டமராஜு இதைத் தீர்த்தார் என்று பிரபலமாகக் கூறப்படுகிறது யாதவ குலம் போருக்குப் பின்னும், தொடர்ந்து அவர்கள் உயிர்வாழ்வதை உறுதி செய்வதற்கான நடவடிக்கையாக காட்டமராஜுவின் இச்செயல் பார்க்கப்பட்டது.




போரின் ஆறாவது நாளின் போது, கொல்லவாரின் (யாதவ) படைக்கு அயித்தமராஜு தலைமையேற்றார். அதற்குள், கொல்லவார்களில் எந்தெந்த போர்வீரன் யாருடன் போரிட வேண்டும் என்று பள்ளிக்கொண்டா முடிவு செய்திருந்தார். அதன் அடிப்படையில்
எதிரிப்படையின் முன்னணியின் வீரர்களுடன் சண்டையிட தேர்வு செய்யப்பட்டவர் ஆவன:-





காட்டமராஜு தரப்பு = நல்லசித்தி தரப்பு:-





கரியாவுலராஜு  =  எர்ரசித்திராஜு



பட்டவுல வல்லபண்ணா = பாபசித்திராஜு



அயித்தாமராஜு = கஸ்தூரிராஜு



மும்மையா = உண்டவெல்லி விரிகோபு



நச்சக்கூள நாயுடு (கட்டமராஜுவின் மைத்துனர்) = குட்டி பீமுடு



போச்சாயாவு
(கட்டமராஜுவின் மருமகன்) = திருமலை தப்பையா



நெட்டிவாரி முத்தையா = பெடவேகி பாவராஜு



கொண்டுவாரி கொண்டையா = கோவுலா கங்கையா.





போரிடும் இருத்தரப்பினர் இடையிலான போர் மிகக் கடுமையாக நடைப்பெற்றது. போரில் ஆயித்தமராஜு, கரியவலராஜு, மற்றும் போச்சையா ஆகியோர் கஸ்தூரிசித்தராஜு, கண்ட கோபாலராஜு, எர்ராசித்திராஜு, உண்டவள்ளி விரிகோபுடு, மற்றும் கங்குராஜு திப்பையா போன்றோரை திட்டத்தின் படி மிகக் கச்சிதமாக கொன்று ஒழித்து வெற்றிக்கண்டனர்.

போச்சையா எதிரிப்படை தளபதிகளின் நறுக்கப்பட்ட தலைகளை கொண்டுச்சென்று, ​​காட்டமராஜுவிடம் காண்பித்தபோது போச்சையாவின் துணிச்சலை அவர் வெகுவாக பாராட்டினார். கொல்லவார் வீரர்கள்
பள்ளிக்கொண்டாவால் வகுக்கப்பட்ட திட்டத்தின்படி போரில் சண்டையிட்டனர், அவர்கள் அனைவரும் போர்க்களத்தில் இருந்து உயிரிழப்புகள் இன்றி சிறுக்காயங்களுடன் திரும்பி வந்ததால் காட்டமராஜு அவர்களைக் கண்டு மன ஆறுதலடைந்தார்.





யுத்தத்தின் ஏழாம் நாள்:-

எருது போர்முறை

ஏழாம் நாளில் கட்டமராஜுவின் தம்பி ஆவுல எர்ரையா, மற்றும்
சுட்டுவாரி எர்ரையா (கட்டமராஜுவின் மைத்துனர்) ஆகியோர் மாடுகள் மற்றும் எருதுகளுடன் படைக்கு தலைமையேற்று போர்க்களத்திற்குச் சென்றனர் . அவுலா எர்ரையா மாடுகள் மற்றும் எருதுகளுக்கு போரின் முறை பயிற்சிகள் அளித்து யுத்தத்திற்கு தன்கு தயார்ப்படுத்தி வைத்திருந்தார். இதன் விளைவாக, அவைகள் குதிரை மற்றும் யானைப்படைக்கு எதிராக மிக மூர்கமாக போரிட்டனர்,  படைகளை துவம்சம் செய்தன, இறுதியாக அவைகள் இறந்து விட்டன.  விலங்குகள் இறந்தவுடன், சுட்டுவாரி எர்ரையா, ஆவுல எர்ரையா ஆகியோர் ஸ்ரீகந்துராஜு மற்றும் பாபசித்திராஜுவுடன் போரிட்டு அவர்களைக் கொன்றுவிட்டு, காயங்களுடன் காட்டமராஜுவின் அரண்மனைக்கு  திரும்பினர்.





யுத்தத்தின் எட்டாம் நாள் (இறுதி நாள்):-




வரலாற்று சிறப்புமிக்க எர்ரகடபாடு போரின் இறுதி நாளில், காட்டமராஜுவே
யாதவ படைகளுக்கு தலைமை தாங்கினார். முந்தைய நாள் இரவு, கட்டமராஜுவுடன் அனைத்து கொல்லவார்களும் சிவபுராணத்தின் கதையை தங்களின் பிராமண குருக்கள் உபதேசிக்க அதை பக்திப்பரவசத்துடன் கேட்டனர். அதிகாலையில் போருக்குச் செல்ல தயாரான பிறகு, பக்தீரண்ணா இன்னும் காசியில் இருந்து திரும்பி வரவில்லையே என்று கட்டமராஜு வருத்தப்பட்டார். அதற்கு பள்ளிக்கொண்டா, பக்தீரண்ணா தற்போதைய நிகழ்வுகளைப்பற்றி அறியாதவர் என்றும் மேலும், போர் பற்றி அறிந்தவுடன் உடனடியாக டொனகொண்டாவுக்குத் திரும்புவார் எனவும் கூறி காட்டமராஜுவை  சமாதானப்படுத்தினார்.




கட்டமராஜு பின்னர் பள்ளிக்கொண்டவிடம் இருந்து விடைப்பெற்று தனது குதிரையில் ஏறி தளபதி பத்மராகவா, மற்றும் ஒரு லட்சம் கொல்லவார் வீரர்களைக் கொண்ட இராணுவத்துடன், எர்ரகடபாடு போர்க்களத்திற்கு புறப்பட்டுச்சென்றார்.




காட்டமராஜுவை போர்க்களத்தில் கவனித்த நல்லசித்திராஜு ஆச்சரியமடைந்தார்.
முந்தையவர் தனது குதிரையைத் தாண்டிச் செல்லும்போது, ​​பிந்தையது யானை மீது ஏற்றப்பட்டது,
இருவரும் சண்டையிடத் தொடங்கினர். இரு படைகளுக்கும் இடையே கடுமையான போர் ஏற்பட்டது.
இறுதியாக, காட்டமராஜு மற்றும் நல்லசித்திராஜு ஆகிய இருவரும் நேருக்கு நேர் களம்கண்டனர். அப்போது காட்டமராஜு நல்லசித்திராஜுவின் மார்பில் தனது ஈட்டியால் குத்தினார். நல்லசித்தியும் தான் வீரமரணம் அடைவதற்கு முன்பு கட்டமராஜுவை சிறது காயப்படுத்தினார்.
நல்லசித்திராஜுவின் மரணத்தின் பின்னர், அவரது மந்திரி சிங்கர்லா பீமண்ணா கட்டமராஜுவுடன் போர் செய்தார், ஆனால் பத்மராகவாவின் அம்புகளால் படுகாயமடைந்து இறந்தார். எனவே போர் முற்றிலும் முடிவிற்கு வந்தது.





போரின் விளைவுகள்:-

கங்கையம்மன்

யுத்தத்தின் முடிவில் காட்டமராஜு பெரும் வெற்றிப்பெற்றார். மேலும், கட்டமராஜு தனது சித்தப்பா பொலுராஜுவின் மரணத்திற்கு பழிவாங்கினார். செகுரு போரில் நெல்லூரு முக்கந்திராஜுவிடம் பொலுராஜு செய்த சபதத்தின்படி, கட்டமராஜு நல்லசித்தியின் தலையை துண்டித்தார். மேலும், நறுக்கப்பட்ட தலையை நெல்லூர் பல்லேட்டி நதிக்கரையில் கோவில்கொண்டிருக்கும் கொல்லவார்களின் குல தெய்வம் கங்கையம்மனின் காலடியில் சமர்ப்பித்தார். எர்ரகடபாடு போரில் கொல்லவார்களுக்கு இது மிகப்பெரிய வெற்றியாகும் அவர்கள் பெரும் இழப்புகளைச் சந்தித்திருந்தாலும், அவர்களின் ஆதிக்கம் மற்றும் அதிகாரத்தை நெல்லூர் மண்ணில் இப்போர் நிறுவியது. காட்டமராஜு தனது அமைச்சர்களான பள்ளிக்கொண்டா, மும்மையா, மற்றும்
போச்சையா ஆகியோர்களை காசியில் இருக்கும் தனது சகோதரன் பக்தீரண்ணாவுக்கு போர் பற்றிய செய்திகளை எடுத்துரைத்து அவரை அழைத்துவர தூதுவர்களாக அனுப்பினார். அதே நேரத்தில், பல்லேட்டி கங்காதேவிக்கு நறுக்கப்பட்ட எதிரிகளின் தலையை வழங்கிய பிறகு, போர்க்களத்தில் மாண்டுக்கிடக்கும் கொல்லவார்களின் இறந்த உடலை காசியிலிருந்து பக்தீரண்ணா திரும்பும் வரை பாதுகாக்குமாறு கங்காதேவியிடம் வேண்டிக்கொண்டார். காட்டமராஜுவின் கோரிக்கையை ஏற்று கங்கா தேவி தனது சகோதரன் போத்துராஜுவின் உதவியுடன் போரில் வீரமரணமடைந்த கொல்லவார்களின் உடல்களை சிதைந்து போகாமலும், அவை கழுகுகளுக்கு இரையாகாமலும் பார்த்துக்கொண்டனர்.

போத்துராஜு

பக்தீரண்ணா மோட்சமடைதல்:-




காட்டமராஜுவின் வரலாற்றில் பக்தீரண்ணாவின் அத்தியாயம் இறுதியானது. பக்தீரண்ணா என்பவர் பொலூராஜுவின் மகன். அவர் சிவபெருமானின் தீவிர பக்தரும் ஆவார். எர்ரகடபாடு போர் ஏற்படுவதற்கு முன்பு, அவர் காசியில் தனது மூதாதையர்களான வலுராஜு, சிம்ஹாத்திரிராஜு, பெத்திராஜு,
எர்ரனூகராஜு, நலுனுக்கராஜு, பொலுராஜு மற்றும் வீரமரணமடைந்த கொல்லவார் (யாதவ) வீரர்களுக்கு திதிக்கொடுத்து பிண்டம் வைக்கும் வேளையில் திடீரென்று, இளம் இளவரசர்கள் பிண்டங்களை (அரிசி, எள் கலந்த உருண்டை) நோக்கி தங்கள் கைகளை நீட்டினர் பக்தீரண்ணா திகைத்துப்போனார். எப்போது யார் இறந்தார்கள் என்று பக்தீரண்ணா விசாரிக்கிறார். எர்ரகடபாடுவில் நடந்த போரில் உறவினர்கள் வீரமரணம்
அடைந்த செய்தியை விவரமாக மும்மையா மற்றும் போச்சையா அவருக்குத் தெரிவித்தனர்.

பண்டைய காசி

பக்தீரண்ணா உடனடியாக அங்குள்ள பிராமணர்களிடம் சென்று, அவர்களுக்கு வணக்கம் செலுத்திவிட்டு அங்கிருந்து புறப்பட்டு தேரில் ஏறி டொனகொண்டாவுக்கு தனது பன்னிரண்டு சீடர்களுடன் வந்தடைந்தார். அவர்களுக்கு பக்தீரண்ணாவின் தாயார் ஸ்ரீதேவி உணவு வழங்கியபோது அவரும் அவரது
சீடர்களும், அதை சாப்பிட மறுத்தனர், பிறகு தங்களது கணவர்கள் போரில் வீரமரணம் அடைந்த காரணத்தால் அரண்மனையில் உள்ள பெண்கள் தீயில் குதிக்கும் சடங்கு நடைப்பெற்றது.
பின்னர் பக்தீரண்ணா போர்க்களத்திற்குச் சென்று பார்வையிட்டு துக்கப்பட்டார்
அவரது சகோதரர்களின் உடல்களுக்கு செய்ய வேண்டிய சடங்குகளை செய்து அவர்களின் ஆத்மா கைலாயம் அடைய பிராத்தை செய்து அனுப்பிவைத்தார் மற்றும் அதன்பிறகு, அவர் மங்கலிபாட்டுக்குச் சென்று, மரணமடைந்த பீர்ணீடுவையும் கோசாங்கி போர்வீரர்களை கண்டு அவர்களின் ஆத்மாக்கள் சாந்தி பெறவேண்டி பிராத்தனைகள் செய்ததால் இறுதியாக சிவபெருமானின் இருப்பிடமான கைலாசத்திற்கு வீரமரணமடைந்த புண்ணிய ஆத்மாக்கள் மகிழ்ச்சியுடன் புறப்பட்டன. தான் காசியில் இருந்து திரும்பும் வரை மரணமடைந்த உடல்களை அழுகாமலும், கழுகுக்கு இரையாகாமலும் காத்த தங்களின் குலதெய்வமான கங்காதேவிக்கு நன்றி தெரிவித்து யாகங்களும் பூஜைகளும் செய்து வழிப்பட்டார். போர்களில் ஏற்ப்பட்ட உயிர் இழப்புகள் மற்றும் அதன் மூலம் அவர்களின் மனைவிமார்கள் செய்துக்கொண்ட உடன்கட்டை ஏறுதலின் காரணமாக நாடே தீப்பற்றி எரிவது போல் பக்தீரண்ணா உணர்ந்து மிகுந்த வருத்தத்திற்கு ஆளானார். எனவே பக்தீரண்ணா இப்பூமியை விட்டு வெளியேறி மேட்ச்சம் அடைந்து கைலாயம் செல்ல தன்னை தயார்படுத்திக் கொண்டார். இதன்காரணமாக தனது சீடர்கள் 12 பேருடன் மீண்டும் காசிக்கு திரும்பி மேட்சமடையும் தருவாயில் காட்டமராஜுவின் வரலாற்றை தனது  12 சீடர்களைக் கொண்ட இந்த குழுவோடு சேர்ந்து, கொம்மு மாதிகாவும் (பீர்ணீடுவின் சந்ததியினர்), இச்சரித்திரத்தை விவரிக்க தகுதியுடையவர்கள் எனக் கூறிவிட்டு மேட்சமடைந்தார்.




காட்டமராஜு சரித்திரா பாகம் -1